Вадкасць, якая выдзяляецца ныркамі як прадукт абмену рэчываў і выходзіць з арганізма праз мочаспускальны канал.
•••
Нетрыманне мачыгл. нетрыманне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
флагісто́н, ‑у, м.
Бязважкая вадкасць асобага роду, пра існаванне якой меркавалася ў сувязі з тлумачэннем гарэння і цеплавых з’яў у 18 ст.
[Грэч. phlogistos — гаручы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адлі́цца¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., адалье́цца і адліе́цца; зак.
Пра вадкасць: часткова выліцца.
Вада з карыта адлілася.
|| незак.адліва́цца, -а́ецца.
◊
Адальюцца слёзычые і каму — хто-н. паплаціцца за ўчыненае каму-н. зло, крыўду і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
устая́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -таі́цца; зак.
1. Пра вадкасць: у выніку доўгага стаяння ў пэўных умовах стаць гатовым для ўжывання.
Квас устаяўся.
2.перан. Стаць з цягам часу ўстойлівым, пастаянным.
Характар устаяўся.
|| незак.усто́йвацца, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цеплано́сьбіт, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
1. Рухомае асяроддзе (газ, пара, вадкасць), якое скарыстоўваецца для пераносу цеплаты.
2. У ядзерным рэактары: вадкае або газападобнае рэчыва, якое выносіць з актыўнай зоны цяпло, вылучанае ў выніку рэакцыі падзелу ядзер.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
муці́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., му́ціцца; незак.
Рабіцца мутным (пра вадкасць).
Вада ў ручаі муціцца.
|| зак.замуці́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -му́ціцца іпамуці́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -му́ціцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сцячы́ся, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., сцячэ́цца, сцяку́цца; сцёкся, сцякла́ся, -ло́ся; зак.
1. Пра патокі, вадкасць: злучыцца.
Ручаі сцякліся.
2.перан. Пра людзей: сысціся, з’ехацца ў адно месца.
На плошчу сцяклося многа народу.
|| незак.сцяка́цца, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бутано́л
[ад бутан + (алкаг)оль]
арганічнае злучэнне аліфатычнага рада, бясколерная вадкасць, якая выкарыстоўваецца як растваральнік лакаў, тармазная вадкасць, у вытворчасці пластыфікатараў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
klúckern
vi
1) бульката́ць (пра вадкасць)
2) квахта́ць (пра курыцу)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ГЕКСА́Н,
нармальны гексан (н-гексан), насычаны вуглевадарод CH3—(CH2)4—CH3. Бясколерная вадкасць, tкіп 69 °C, шчыльн. 659,4 кг/м³ (20 °C). Гексан маюць бензінавыя фракцыі нафты і газавых кандэнсатаў. Пры хім. перапрацоўцы нафтапрадуктаў (напр., каталітычным рыформінгу) дэгідрацыклізуецца ў бензол. Непажаданы кампанент сінт. бензіну з-за нізкага актанавага ліку (25). Выкарыстоўваюць як растваральнік і вадкасць у нізкатэмпературных тэрмометрах.