Месца, дзе пасецца жывёла; выпас. Аднекуль данеслася звонкае лясканне пугі пастуха, які збіраў па вёсцы кароў на пашу.Хадкевіч.Наступіла вясна, жывёла выйшла на пашу, на лугі.Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прапа́ліна, ‑ы, ж.
Разм. Прапаленае, выгаралае месца на чым‑н. Гімнасцёрка была зусім новая, аднак на правым рукаве мелася даволі ладная прапаліна: адразу відаць, што склад бамбілі і адзенне гарэла.Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прарэ́з, ‑у, м.
1.Дзеяннепаводледзеясл. праразаць — прарэзаць (у 1 знач.).
2. Прарэзанае месца, адтуліна ў чым‑н. У прарэзе дзвярэй у цемры нават зблізку была ледзь відна .. [хлопцава] постаць.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прызавы́1, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да прыза 1, звязаны са спаборніцтвамі на прыз. Прызавое месца. Прызавыя медалі.
прызавы́2, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да прыза 2. Прызавое судна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
я́гельнік, ‑у, м.
1. Ягельныя кусцікі, ягельныя расліны. Вытаптаная трава адрастае наступным летам, а высахлы ягельнік адродзіцца толькі праз дзесяць — пятнаццаць гадоў.Гавеман.
2.Месца, парослае ягелем. Па ягельніку ходзяць алені.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
repository
[rɪˈpɑ:zətɔri]
n. -ries
1) ме́сца, скры́ня для трыма́ньня рэ́чаў; склад -у m
2) асо́ба, яко́й даве́раная яка́я-н. рэч або́ таямні́ца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
setting
[ˈsetɪŋ]
n.
1) ра́мка f. (карці́ны); апра́ва (ка́меня)
2) дэкара́цыя (спэкта́кля)
3) ме́сца, час дзе́і (п’е́сы або́ рама́на)
4) асяро́дзьдзе n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
entrance
[ˈentrəns]
n.
1) увахо́д -у m. (дзе́яньне й ме́сца), зае́зд -у m.
entrance hall — прыхо́жы пако́й, се́ні
2) дазво́л на ўвахо́д
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вызварат, ву́зварат ’прамежак паміж плотам і полем’ (Янк. I), вазваро́т, вузворо́т, ві́зворот ’месца павароту плуга’ (Выг. дыс., палес.). Укр.дыял.ві́зворот ’месца павароту плуга’. Да вараціць. Паралелі ад vort‑ з іншай прэфіксацыяй і суфіксацыяй у іншых слав. мовах гл. Выгонная, Лекс. Палесся, 49–50.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
За́сень ’месца, закрытае ад сонца’, ’сенцы’. Рус.уладз., цвяр., пск., прыбалт.за́се́нь, серб.-харв.за́сен ’тс’. Ст.-рус.засѣнь ’цяністае месца’ (XVI ст.). Усх.-слав. (а з улікам серб.-харв., магчыма, прасл.) назоўнік з прэфіксальным за і каранёвым сѣнь (гл. сенцы). Значэнне ў далейшым разгалінавалася.