Мойкаўшчына ’мокрае месца, гразь (на дарозе)’ (гродз., Сцяшк. Сл.). Рэгіянальнае (магчыма, аказіянальнае) утварэнне ад ⁺мокраўшчына пад уплывам мойка < мыць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мольбішча ’месца рэлігійных маленняў і ахвярапрынашэнняў язычнікаў’ (ТСБМ, Яруш.). Утворана ад абстрактнага назоўніка molьba і суфікса ‑išče. Да мальба́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Муля́к, муля́ч ’мазоль, пацёртае, мулянае месца’ (Шат., Сцяц., Мат. Гом., Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.; лельч., Нар. лекс.). Да му́ліць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мяйсцовы ’стаячы (пра ваду)’ (паст., Сл. ПЗБ). Паланізм. З польск. miejscowy ’звязаны з адным і тым жа месцамі miejsce ’месца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мяліна ’неглыбокае месца на рацэ або возеры’ (Інстр. I). Да мель (гл.). Аб суфіксе -іна гл. Сцяцко, Афікс. наз., 156.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ На́беражня ’папярочнае ўмацаванне паміж капылоў у caнях’ (рэч., Мат. Гом.). Відаць, да бėpae ’край’, што адлюстроўвае месца дэталі ў санях.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ *Не́варуш, нёворуш ’неруш, бязлюднае месца’ (ТС). Да варушыць ’кратаць’, параўн. неворушэны ’некрануты’ (там жа), паралельнае ўтварэнне неруш (ад рухаць ’кратаць’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́жарня ’выгараўшае месца ў лесе, акно ў балоце’ (стаўб., Прышч. дыс.). Ад выжар або выжара (гл.) пры ’дапамозе суф. ‑ня.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пла́ўе ’зыбкае балота’ (бяроз., ЛА, 5). Рус. пск. плавье, плавьё ’тс’, ’заліўны луг, забалочанае месца з купінамі’. Гл. плаў i̯.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Прало́мка ’палонка ў лёдзе; чыстае ад лёду месца на рацэ’ (Сцяшк. Сл., Сл. ПЗБ, навагр., Дзмітр.). Кантамінацыя палонка і праламаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)