Verbum

áufstecken

vt

1) нако́лваць; надзява́ць, наса́джваць

2) утырка́ць

3) перан. пасава́ць

áufwogen

vi (s)

1) усхвалцвацца (аб моры)

2) перан. ускіпе́ць (гневам)

Áusklang

m -(e)s, -klänge заміра́нне гу́ку; заклю́чны ако́ры́; перан. кане́ц

áusstechen

* vt

1) выко́лваць

2) гравірава́ць

3) перан. пераўзысці́, узя́ць верх

áustoben

vi i (sich)

1) пераста́ць бушава́ць; суніма́цца

2) перан. пастале́ць

báhnen

vt

sich (D) den Weg ~ — прабіва́ць сабе́ даро́гу (тс. перан.)

befíedern

1.

vt аздабля́ць пе́р’ем [пёркамі]

2.

(sich) апе́рвацца

перан. стале́ць, мужне́ць

Belástung

f -, -en

1) нагру́зка, цяжа́р (тс. перан.)

2) юрыд. абвінава́чванне

Bersérker

m -s, - раз’ю́шаны вая́р (у скандынаўскіх паданнях); перан. раз’ю́шаны чалаве́к

tóllwütig

a

1) мед. які́ хварэ́е на вадабо́язь

2) перан. шалёны