пеленгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пеленгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карыяты́да, ‑ы,
Статуя жанчыны, якая служыць апорай перакрыцця і выконвае ролю архітэктурнай калоны.
[Ад грэч. katyátides — карыйскія дзевы, жрыцы храма Арцеміды ў Карыі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
като́д, ‑а,
1. Адмоўна зараджаны электрод;
2. Электрод электравакуумных і газаразрадных прыбораў, які вылучае электроны.
[Ад грэч. káthodos — шлях уніз.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́лісь,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пухае́д, ‑а,
Бяскрылае насякомае-паразіт, якое корміцца пухам і валасамі, паразітуючы на птушках, радзей на іншых жывёлах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самае́ды, ‑аў;
Устарэлая назва самадыйцаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
святле́цца, ‑еецца;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сенае́д, ‑а,
Дробнае насякомае атрада сенаедаў з доўгімі тонкімі вусікамі, якое харчуецца лішайнікамі, грыбкамі і расліннымі рэшткамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сільфі́да, ‑ы,
1.
2. Сільфі́ды, ‑фі́д. Сямейства атрада жукоў, якія харчуюцца трупамі жывёл.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
склёпка, ‑і,
1.
2. Месца,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)