монакульту́ра
(ад мона- + культура)
вырошчванне на працягу многіх гадоў адной і той жа сельскагаспадарчай культуры на адным полі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
музыка́нт
(ням. Musikant, ад лац. musica = музыка)
той, хто займаецца музыкай як мастацтвам або іграе на музычным інструменце.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
нэ́ндза
(польск. nędza)
1) нястача, беднасць, галеча;
2) туга, нуда;
3) перан. той, хто ўвесь час ные, скардзіцца.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
празелі́т
(гр. proselytos = літар. прышэлец)
1) той, хто прыняў новую веру;
2) новы і гарачы прыхільнік чаго-н.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
таўтагра́ма
(ад гр. tauto = тое самае + -грама)
верш, усе словы якога пачынаюцца з адной і той жа літары.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
апазіцыяне́р
(фр. oppositionnaire, ад лац. oppositio = супрацьпастаўленне)
той, хто належыць да апазіцыі.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
інсінуа́тар
(лац. insinuator = які тайна пралазіць)
той, хто карыстаецца метадам інсінуацый; паклёпнік.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Тады́шні ’які існаваў задоўга да цяперашняга часу; той’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.), ’тагачасны’ (Касп.). Укр. тоди́шний, тоді́шній, рус. тогда́шний, дыял. тады́шний, тады́шный ’папярэдні, тагачасны; той’, серб.-харв. та̀дашњи̑, славен. tedašnji ’тагачасны’. Да тады (гл.) з інфіксам першапачаткова экспрэсіўнага характару. Параўн. стараж.-рус. тъгдашьнии, тогдашнии ’які быў у той час, тычыцца таго часу’, вядомыя з самых ранніх помнікаў (XI ст., Сразн.), што дазваляе лічыць названыя формы агульнымі для ўсходнеславянскіх і паўднёваславянскіх дыялектаў інавацыямі познепраславянскага перыяду.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рэ́ўна ’горка; слёзна’ (Сб. 1866, 191). Укр. ревно ’горка, жаласна’, польск. rzewnie ’тс’, чэш. ryvný, řevný ’тс’. Прасл. *revьnъ/*rьvьnъ < *ruti, *revǫ ’раўці, рыкаць’; магчымае развіццё семантыкі ’той, хто раве’ > ’той, хто выказвае эмоцыі’ > ’зайздросны; жаласны’ (Борысь, 534). Гл. яшчэ раўці, раўнівы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Валю́тчык ’той, хто займаецца незаконнымі валютнымі аперацыямі’ (КТС). Суфіксальнае ўтварэнне ад валюта.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)