гепа́рд, ‑а, Мдзе, м.

Буйная драпежная жывёліна сямейства кашэчых (водзіцца ў пустынях Афрыкі і Паўднёва-Заходняй Азіі; у СССР — у Туркменіі).

[Фр. guépard.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гірса́, ‑ы, ж.

Пустазелле сямейства злакавых. Сягоння не пазнаць Былых палос, разор, Дзе толькі рос палын Ды горкі хлеб з гірсою. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

групаво́д, ‑а, Мдзе, м.

Кіраўнік групы (на занятках, рабоце і пад.). [Нампаліт] паведаміў, што сёння ў шаснаццаць ён збірае групаводаў палітзаняткаў. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваўнамы́йка, ‑і, ДМ ‑мыйцы; Р мн. ‑мыек; ж.

1. Машына для мыцця воўны.

2. Прадпрыемства або частка яго, дзе мыюць воўну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад бачыць.

•••

Дзе гэта бачана (з злучн. «каб» або з інф.) — выражае здзіўленне, незадавальненне чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вугляво́ды, ‑аў; адз. вуглявод, ‑у, Мдзе, м.

Група арганічных злучэнняў, у састаў якіх уваходзяць вуглярод, кісларод і вадарод (напр., крухмал, цукар).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агітбрыга́да, ‑ы, ДМдзе, ж.

Агітацыйная брыгада, якая вядзе агітацыйна-масавую прапаганду. Часта перад механізатарамі выступае агітбрыгада раённага дома культуры. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каза́-дзераза́, казы-дзеразы, ж.

Фальклорная назва казы. Дзе ж твая каза-дзераза: ваўкі з’елі, ці мо ў заячую хату схавалася? Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кісларо́д, ‑у, Мдзе, м.

Хімічны элемент, празрысты бясколерны газ, які ўваходзіць у склад паветра і неабходны для дыхання, гарэння і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кнігае́д, ‑а, Мдзе, м.

1. Насякомае, якое заводзіцца ў старой паперы, кнігах.

2. Іран. Тое, што і кніжнік (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)