disordered

[dɪˈsɔrdərd]

adj.

1) не ў пара́дку; бязла́дны

2) хво́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

psychopath

[ˈsaɪkəpæӨ]

n.

псыхі́чна хво́ры, псыхапа́т -а m., псыхапа́тка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

unwell

[ʌnˈwel]

adj.

нездаро́вы, хво́ры

He is unwell — Яму́ нездаро́віцца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Малідава́цца 1 ’адзначацца’ (смарг., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене (там жа, 3, 24), з ням. sich melden ’прадстаўляцца’, melden ’паведамляць, дакладваць’. Відаць, хутчэй з польск. meldować się ’адзначацца’.

Малідавацца 2 ’мучыцца, перажываць цяжкасці’ (лід., Сцяшк. Сл.). Няясна. Відавочна, узыходзіць да ням. разм. malade ’хворы’, якое з франц. malade ’тс’, maladie ’хвароба’, ’страсць, манія’, maladif ’хворы, нягеглы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Непахарэ́мны ’хваравіты і капрызны’ (Сл. ПЗБ). Няясна; каранёвы элемент нагадвае польск. chory ’хворы’, аднак словаўтваральная структура застаецца нявысветленай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́рваць, -рву, -рвеш, -рве; -рві; -рваны; зак., каго-што.

Рэзкім рухам, рыўком выдаліць, дастаць, узяць.

В. пустазелле.

В. хворы зуб.

В. ліст са сшытка.

В. карандаш з рук.

В. прызнанне ў каго-н. (перан.: прымусіць прызнацца). В. перамогу (перан.).

|| незак. вырыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вар’я́т

(польск. variat, ад лац. variatus = зменены)

1) псіхічна хворы чалавек;

2) той, хто дзейнічае безразважна; дзівак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ідыёт

(лац. idiota, ад гр. idiotes = невук)

1) чалавек, хворы на ідыятыю;

2) перан. дурань, тупіца.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пацые́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Хворы ў адносінах да ўрача, у якога ён лечыцца. — Дзве гадзіны нічога не ешце, — сказала .. [Галіна Адамаўна] пацыенту, які паласкаў рот содавым растворам. Шамякін.

[Ад лац. patiens, patientis — які пакутуе.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перацягну́цца, ‑цягаўся, ‑цягнешся, ‑цягнецца; зак.

1. Туга сцягнуць, абвязаць сябе чым‑н. Перацягнуцца поясам.

2. Павольна, з цяжкасцю перайсці цераз што‑н. Хворы ледзь перацягнуўся цераз дарогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)