◎ Плох ’хворы’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ); плохі ’благі, кепскі’, ’слабы, хворы, хваравіты’, плохшы ’торты’ (Нас., Сл. ЛЗБ, Ян., ТС), ’разбэшчаны’ (Ян.), плоха ’дрэнна, млосна’ (Сцяшк. МГ, Сл. ПЗБ, Ян.), ’кепска, дрэнна (рабіць што-н.)’ (Бяльк.), плохвійа ’пустая, неўрадлівая зямля’ (ТС). Да плахі (гл.). Сюды ж: плашэць ’прыходзіць у торты стан’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

demented [dɪˈmentɪd] adj.

1. med. які́ пакутуе ад дэме́нцыі, хво́ры на дэме́нцыю

2. infml звар’яце́лы, ашале́лы (перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пацые́нт

(лац. patiens, -ntis = які пакутуе)

хворы ў адносінах да ўрача, у якога ён лечыцца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Ку́шлы ’няздатны, хворы, слабы’, ’блізарукі, сляпы’. Параўн. літ. kušlas ’тс’ (Сл. паўн.-зах., 2, 595–596). Балтызм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пара́лічны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да паралічу. Паралічны прыпадак.

2. Паражоны паралічам. Паралічны хворы. / у знач. наз. пара́лічны, ‑ага, м.; пара́лічная, ‑ай, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

umnáchtet

a

1) змро́чны

2) псіхі́чна хво́ры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

arthrítisch

a мед. артры́тны, хво́ры на артры́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пацые́нт

(лац. patiens, -ntis = які пакутуе)

хворы ў адносіных да ўрача, у якога ён лечыцца.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

disordered

[dɪˈsɔrdərd]

adj.

1) не ў пара́дку; бязла́дны

2) хво́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

psychopath

[ˈsaɪkəpæӨ]

n.

псыхі́чна хво́ры, псыхапа́т -а m., псыхапа́тка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)