дазво́л м Erláubnis f -, -se; Bewílligung f -, -en; Genéhmigung f -, -en (згода);

прасі́ць дазво́лу um Erláubnis bítten*;

з ва́шага дазво́лу wenn Sie erláuben [gestátten]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ра́іцца (прасіць парады) um Rat bítten* [fragen] (з кім-н bei D; sich (D) Rat hólen; sich beráten*;

ра́іцца памі́ж сабой sich untereinánder beráten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Entschúldigung

f -, -en выбачэ́нне, апраўда́нне

um ~ bítten* — прасі́ць прабачэ́ння

éine ~ vórbringen* — прыне́сці (свае́) прабачэ́нні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verzéihung

f - прабачэ́нне, дарава́нне

~! — праба́чце!

j-n um ~ bítten* — прасі́ць у каго́-н. прабачэ́ння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusbitten

* vt прасі́ць, патрабава́ць, выпро́шваць

ich bítte das mir aus! — я на гэ́тым насто́йваю!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánschreien

* vt

1) прыкры́кнуць, крыча́ць (на каго-н.)

2) клі́каць

um Hílfe ~ — прасі́ць рату́нку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

przejednywać

незак.

1. kogo залагоджваць; прасіць прабачэння; паддобрывацца; мірыць;

2. схіляць на свой бок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kołatać

незак.

1. грукаць, стукаць;

kołatać do drzwi — грукаць (стукаць) у дзверы;

2. o co дабівацца чаго; прасіць што; хадайнічаць аб чым;

kołatać (do kogo) o pomoc — прасіць дапамогі (у каго)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кле́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

1. Станавіцца на калені. Пад вечар у покуце Болесь з жонкай кленчылі, спалохана маліліся, не адважваліся падняць уверх вачэй. Карпюк.

2. перан. Настойліва прасіць, клянчыць. Уся сям’я.. сядзела ўжо на возе і кленчыла-ўпрошвала дзеда сесці з імі. Бядуля. Не прасілі нічога ў дарослых, не кленчылі, Гордыя і незалежныя змалку. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

conjure

[ˈkɑ:ndʒər]

1.

v.

1) закліна́ць (чарадзе́йнымі сло́вамі)

2) вядзьма́рыць, чарава́ць

3) [kənˈdʒʊr] прасі́ць; упро́шваць; закліна́ць

2.

v.i.

1) выкліка́ць ду́хаў

2) пака́зваць фо́кусы, займа́цца штука́рствам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)