ordinary

[ˈɔrdəneri]

1.

adj.

1) звыча́йны

2) пасрэ́дны, неціка́вы

The speech was ordinary and tiresome — Прамо́ва была́ неціка́вая і ўто́мная

2.

n. out of the ordinary

незвыча́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

засто́льны Tisch-; Táfel-;

засто́льная прамо́ва Tíschrede f -, -n;

засто́льная пе́сня Tíschlied n -(e)s, -er, Trínklied n;

засто́льны тост Trínkspruch m -(e)s, -sprüche, Toast [to:st] m -(e)s, -e або -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wanton [ˈwɒntən] adj. fml

1. адво́льны; беспадста́ўны; бессэнсо́ўны; беспрычы́нны;

a wanton insult незаслу́жаная абра́за

2. буйны́, празме́рны; збуя́лы;

wanton growth буйны́ рост;

a wanton speech мудраге́лістая прамо́ва

3. непастая́нны; гарэ́злівы;

a wanton bre e ze зме́нлівы ве́трык

4. dated распу́сны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АКСЕЛЬРО́Д Зэлік Майсеевіч

(30.12.1904, г. Маладзечна — 26.6.1941),

яўр. паэт. Вучыўся ў Вышэйшым літ.-маст. ін-це імя Брусава (1922—25), скончыў Маскоўскі пед. ін-т (1928). З 1931 адказны сакратар час. «Штэрн» («Зорка»). У 1941 рэпрэсіраваны і расстраляны. Рэабілітаваны ў 1957. Друкаваўся з 1921. Аўтар паэт. зб-каў «Трапятанне» (1922), «Вершы» (1932), «Зноў вершы» (1935), «З вока на вока» (1937), «Чырвонаармейскія песні» (1939). Пераклаў на яўр. мову паэмы Я.Купалы «Бандароўна», П.Броўкі «Прамова фактамі», вершы Я.Купалы, А.Александровіча, Броўкі, М.Танка і інш.

т. 1, с. 205

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

speech [spi:tʃ] n.

1. мо́ва, маўле́нне; мо́ўная дзе́йнасць;

a figure of speech ling. фігу́ра мо́вы;

a part of speech ling. часці́на мо́вы;

be slow of speech гавары́ць паво́льна;

speech habits маўле́нчыя на́выкі;

express thoughts by spe ech выка́зваць ду́мкі ўслы́х;

He was startled beyond speech. Ён анямеў ад здзіўлення.

2. гаво́рка, вымаўле́нне;

colloquial speech гутарко́вая мо́ва;

free speech бесцырымо́нная гу́тарка;

London spe ech ло́нданскі дыяле́кт;

He is Irish by his speech. Ён ірландзец, пра што сведчыць яго вымаўленне.

3. (on/about) прамо́ва, выступле́нне, спіч;

an opening/a closing speech усту́пная/заклю́чная прамо́ва;

freedom of speech свабо́да сло́ва;

a speech of welcome прывіта́льная прамо́ва;

make/deliver/give a speech выступа́ць з прамо́ваю

4. размо́ва;

give speech to one’s feelings знайсці́ сло́вы для выка́звання сваі́х пачу́ццяў

♦

speech is silver, silen ce is golden сло́ва – срэ́бра, маўча́нне – зо́лата

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rousing

[ˈraʊzɪŋ]

adj.

1) натхня́льны, які́ стымулю́е

a rousing speech — натхня́льная прамо́ва

2) пабуджа́льны

a rousing response — жывы́ во́дгук

3) узбуджа́льны

4) informal абура́льны

a rousing lie — абура́льная мана́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Трубі́ць 1 ‘гудзець, раўсці, крычаць, плакаць, голасна распавядаць’ (Янк. 2, Сл. ПЗБ, Кольб.): жабы тру́бяць (ДАБМ, камент.). Пераносна да трубі́ць, дэнамінатыва ад труба 1 (гл.).

Трубі́ць 2 экспр. ‘трушчыць, грызці’ (Тур.): нехай кужэль мушы трубяць (ТС), экспр. ‘піць, ссаць’ (ТС): ст.-бел. зъ великого кубка трубитъ (XVIII ст., “Прамова Мялешкі”). Параўн. укр. тру́би́ти ‘многа есці’, польск. trǫbić ‘прагна піць’, в.-луж. trubić ‘хлябтаць’. Рэгіянальнае семантычнае развіццё дэнамінатыва трубіць, першапачаткова, відаць, — ‘гучна піць, есць’ (ЕСУМ, 5, 654; Шустар-Шэўц, 1535; Тувім, Słownik, 2009, 19), гл. труба 1. Сюды, магчыма, з супрацьлеглым значэннем u kułak trubić ‘галадаць’ (Федар. 4).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́бух, ‑у, м.

1. Хімічная рэакцыя з імгненным вылучэннем энергіі, якая суправаджаецца моцным гукам, успламяненнем і выклікае разбуральныя дзеянні. Выбух дынаміту. Выбух гранаты. Ядзерны выбух.

2. Выбуховая хваля. У гэты момант магутны раскацісты выбух скалануў вагон. Паслядовіч.

3. перан. Раптоўнае праяўленне якога‑н. дзеяння ці пачуцця. Рэвалюцыйны выбух. Выбух смеху, абурэння. □ Прамова скончана. У зале Выбух воплескаў, як шквал. А. Александровіч.

4. Форма скачкападобнага пераходу якой‑н. з’явы ад старой да новай якасці.

5. Імгненны выхад струменю паветра пры вымаўленні некаторых зычных гукаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Úrsprache

f -, -n

1) мо́ва арыгіна́ла

etw. in der ~ lésen* — чыта́ць што-н. у арыгі- на́ле

2) лінгв. прамо́ва, першапачатко́вая мо́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ardent

[ˈɑ:rdənt]

adj.

1) по́ўны запа́лу, энтузіясты́чны; па́лкі; стара́нны, шчы́ры

an ardent student of history — стара́нны студэ́нт гісто́рыі

ardent speech — па́лкая прамо́ва

2) гару́чы, пяку́чы; агні́сты; палымя́ны; гара́чы

•

- ardent spirits

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)