чыгу́нчык, ‑а, м.

Памянш. да чыгун (у 2 знач.); невялікі чыгун. Тым часам маці даставала Чыгунчык з печы, лыжку брала І верашчаку налівала. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

печь​II сущ. печ, род. пе́чы ж.;

ру́сская печь ру́ская печ;

изразцо́вая печь ка́фельная печ;

голла́ндская печь гру́бка;

до́менная печь до́менная печ;

плави́льная печь плаві́льная печ;

электри́ческая печь электры́чная печ;

нагрева́тельная печь награва́льная печ;

◊

лежа́ть на печи́ ляжа́ць на пе́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

przepalać

незак.

1. перапальваць;

2. прапальваць;

przepalać w piecu — прапальваць у печы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

печ ж Ófen m -s, Öfen;

до́менная печ Hóchofen m;

мартэ́наўская печ Síemens-Mártin-Ófen m;

ка́фельная печ Káchelofen m;

◊ ляжа́ць на печы (faul) hinter dem Ófen sitzen*;

скака́ць ад печы étwas routínemäβig [ru-] tun*;

хо́чаш е́сці калачы́ – не сядзі́ на пячы́ ≅ den Wolf ernähren séine Béine

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

истопи́ть​I сов.

1. (нагреть топкой) нагрэ́ць, напалі́ць (што); (печь) вы́паліць (у печы);

2. (израсходовать на топку) разг. спалі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

исто́пленный​I

1. (нагретый топкой) нагрэ́ты, напа́лены; вы́палены (у печы);

2. (израсходованный на топку) разг. спа́лены; см. истопи́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пе́чыва, ‑а, н.

1. зб. Печаныя вырабы з мукі. Выняць печыва з печы. □ Служыцелі з падносамі.. частуюць гледачоў чаем з мятай і розным салодкім печывам з міндалем, мятай і фінікамі. В. Вольскі.

2. Абл. Адзін замес, адна выпечка хлеба. Гаспадыня дастала з печы чыгун цёплай вады, паставіла на ўслон дзве дзяжы, і ўчыніла з тае мукі.. два печывы хлеба. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ва́льня ’мыццё ў печы’ (КСТ). Да ванна з дысіміляцыяй нн > льн. Параўн. вальненка < ваненка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апа́льшчык, ‑а, м.

Той, хто паліць печы ў службовым памяшканні або працуе ў кацельнай. Апальшчык у калідоры грукнуў дровамі аб жалезны ліст ля печкі. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абгні́сці, ‑гніе; зак.

Стаць зверху або з краёў гнілым. Абгніў, абваліўся паркан. Праўда,.. [Алеся] сама пакрысе яго расцягала, калі не стала чым паліць у печы. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)