а́ншлюс, ‑а, м.

Палітыка захопу Аўстрыі, якую праводзілі германскія імперыялістычныя колы пасля 1‑й сусветнай вайны.

[Ням. Anschluß — далучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гі́бельны, ‑ая, ‑ае.

Які нясе гібель (у 1 знач.), вядзе да гібелі. Гібельны ўраган. Гібельная палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

laissez-faire [ˌleseɪˈfeə] n. франц. неўмяша́льніцтва; неўмяша́нне;

a policy of laissez-faire палі́тыка неўмяша́льніцтва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нэп, -а, м.

Скарачэнне: новая эканамічная палітыка, якая праводзілася савецкай дзяржавай у 1921—1928 гг. з мэтай адраджэння народнай гаспадаркі пры часовым дапушчэнні капіталістычных элементаў, аднак пры захаванні камандных вышынь у руках пралетарскай дзяржавы.

|| прым. нэ́паўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

two-edged

[,tu:ˈedʒd]

adj.

1) во́стры з або́двух бако́ў, двухбако́ва во́стры (пра збро́ю)

2) на два бакі́, двухбако́вы

two-edged policy — няста́лая палі́тыка, палі́тыка на два бакі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

злачы́нны, ‑ая, ‑ае.

Які зрабіў злачынства, парушыў закон. Злачынная банда. // Які заключае ў сабе злачынства. Злачынная палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агрэсі́ўны, ‑ая, ‑ае.

Захопніцкі. Агрэсіўная акцыя, палітыка, Агрэсіўны блок. Агрэсіўныя сілы. // Варожы, наступальны. Агрэсіўны тон. Агрэсіўныя дзеянні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіяні́зм, ‑у, м.

Рэакцыйныя ідэалогія і палітыка яўрэйскай буржуазіі, якія адрозніваюцца ваяўнічым шавінізмам, расізмам, антыкамунізмам і антысаветызмам.

[Ад назвы гары Сіён паблізу Іерусаліма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тары́зм, ‑у, м.

Ідэалогія і палітыка торы, англійскай партыі 17–19 стст., якая адлюстроўвала інтарэсы буйных землеўласнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меркантылі́зм, -у, м.

1. Эканамічная тэорыя і палітыка гандлёвай буржуазіі Еўропы 16—18 стст., накіраваная на стымуляванне экспарту для перавышэння яго над імпартам з мэтай прыцягнення грошай у краіну.

2. перан. Дробязная ашчаднасць, гандлярства (кніжн.).

|| прым. меркантылісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)