Пе́лец ’маленькі кавалак сала’ (лун., Шатал.), пе́лесць ’пласт (мяса, сала)’ (Нас.). Відазмененае пад уплывам польск.połeć усходне-славянскае полътъ ’кавалак’. Гл. полць; магчымы ўплыў папярэдняга слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сто́лік, ‑а, м.
1.Памянш.да стол (у 1 знач.); маленькі стол. Туалетны столік. □ На століку ляжалі школьныя журналы.Колас.
2.Разм. Стол, звычайна невялікі, у рэстаранах, кафэ, сталовых і пад. Заказаць столік у рэстаране.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
назва самага маленькага і самага высокага па гучанню музычнага інструмента (напр. маленькая флейта, маленькая домра і г.д ).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
diminutive
[dɪˈmɪnjətɪv]1.
adj.
1) малы́, мале́нькі, здрабне́лы
2) памянша́льны
2.
n.
1) мала́я рэч ці асо́ба; мініяту́ра f.
2) Gram. сло́ва ў памянша́льнай фо́рме
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Лялю́шачка ’маленькі качанчык-парастак у качане капусты’ (паст., Сл. ПЗБ), шальч.лялю́шка ’капуста з дробнымі качанчыкамі паміж лістамі’ (там жа). З літ.leliuškà ’тс’ (Грынавяцкене, Сл. ПЗБ, 3, 716).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мале́сенькі ’вельмі маленькі’ (Мал., Янк. 2), стаўб.мале́сінькі, мсцісл.малёсенечкій, малёсенькій (Нар. сл., Нар. словатв., Ян.), рус.паўн., дан.ма́лёсенький, мале́сенький ’тс’. Усходнеславянскае (з суф. ‑ес‑). Да малы́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Масіню́рына, полац.мъстю́рына мая! — лашчыць кошку, кацянё (Нар. лекс.). Да ⁺масенькі. Параўн. рус.пск., цвяр., смал., валаг., каст., вяц.ма́сенький ’вельмі маленькі’, перм.ма́си‑ма́си‑ма́сенькі — падзыўное для авечак.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Sándmännchen
n -s ка́зачная асо́ба: (маленькі чалавек, які сыпле дзецям пясочак у вочкі, каб яны заснулі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Малю́панькі, малюпа́ценькі, малюпа́сенькі, малюпу́ценькі, малюпу́ленькі, мале́пенечкі, мылюпа́цінькій, малюпа́сенечкій, малюпа́хенькій, малюпа́ткій, малюпа́ткі, малюпатэнькі ’вельмі, вельмі-вельмі маленькі’ (Ян., ТС, Шат., Яруш., Нас.; брасл., Сл. ПЗБ, мсцісл., Нар. словатв., хоц., Мат. Маг.), малюпа́тка, малюпа́тачка ’малютка’ (Нас.). Рус.варон.малюпонький ’вельмі маленькі’, польск.malupasieńki, maciupuleńki, серб.-харв.mȁlapacan, mȁlapašan ’тс’. Да малы́ (гл.). Суфікс з апорнай зычнай ‑n‑, даволі рэдкі ў слав. дэрыватах, відавочна, адносіцца да прасл. мовы і суадносіцца з літ.‑opas. Элемент ‑ю‑ (‑ʼу‑) у даных лексемах з’яўляецца характэрным для паўн.-слав. тэрыторыі.