байда́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Памянш. да байдара; невялічкая байдара.

2. Спартыўная адна- або двухмесная лодка з закрытым верхам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смо́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад смаліць ​1.

2. у знач. прым. Апрацаваны смалой, насычаны ёй. Смоленая бочка. Смоленая лодка. Смолены канат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БАЙДА́РА,

вёславая ці парусная бяспалубная лодка прыморскіх чукчаў, каракаў і эскімосаў. Драўляны каркас абцягваўся скурай цюленя або маржа (у эвенкаў былі байдары з дошак). Прамысловыя байдары ўмяшчалі да 9, транспартныя — да 30 чалавек.

т. 2, с. 223

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

collapsible [kəˈlæpsəbl] adj. складны́; разбо́рны; адкідны́;

a collapsible boat разбо́рная ло́дка;

a collapsible chair складно́е крэ́сла;

a collapsible seat адкідно́е крэ́сла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

каю́к I, -ка́ м. (лодка) каю́к

каю́к II нескл., м., разг. (конец, смерть) каю́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

submarine

[ˈsʌbməri:n]

1.

adj.

падво́дны

submarine plants — падво́дныя расьлі́ны

2.

n.

падво́дная ло́дка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ferryboat

[ˈferɪboʊt]

n.

паро́м -у m., ло́дка або́ вадапла́ў для пераво́зу праз раку́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

піро́га, ‑і, ДМ ‑розе, ж.

Вузкая доўгая лодка, абцягнутая карой, шкурамі ці выдаўбленая са ствала дрэва, якой раней карысталіся толькі караібы і народы Акеаніі.

[Ісп. piragua.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Плаку́н 4 ’човен’ (Яўс.), рус. наўг. плаву́н ’вялікая рыбацкая лодка, за якой ззаду ідуць (’плывуць’) рыбалоўныя сеткі’. Да прасл. *рla© > ь < *plavitL гл. плавіць (Талстой, Геогр., 175), параўн. серб.-харв. дыял. плав ’судна, лодка’.

◎ Плаку́н 5 дрыгва, зыбаўка на балоце, каля возера’ (полац., ЛА, 2), ’топкае балота’ (пін., ЛА, 2). Да плаў i̯ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Barkaróle

f -, -n

1) муз. баркаро́ла

2) мале́нькая ло́дка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)