Verbum

пако́ўзацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Коўзацца некаторы час. На рэчку хлопцы выбягалі Крыху пакоўзацца на лёдзе. Колас.

пашчаслі́віцца, ‑віцца; безас. зак., каму і без дап.

Тое, што і пашчаслівіць. [Мартыну Рылю] пашчаслівілася настраляць штук пяць [дзікіх качак]. Колас.

пісямко́, ‑а, н.

Памянш.-ласк. да пісьмо (у 1 знач.). — Напішы мне, калі ласка, Пісямко дахаты! Колас.

по́тайкам, прысл.

Тое, што і тайком. Пісару здавалася, што яго жонка потайкам сустракаецца з прыгожым Івашом. Колас.

прыва́блівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць прываблівага. Шчокі дзяўчыны паружавелі ад хвалявання, і гэта прыдавала ёй асаблівую прываблівасць. Колас.

разгаласі́цца, ‑лашуся, ‑лосішся, ‑лосіцца; зак.

Пачаць моцна і доўга галасіць. Толькі зрэдку між крыжамі разгалосіцца ўдава. Колас.

румяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Станавіцца румяным; чырванець. У дзеда шчокі румянеюць, У дзеда вочы весялеюць. Колас.

сне́нне, ‑я, н.

Разм. Сон. Няўжо то праўда, а не сненне, І мара йдзе ў ажыццяўленне? Колас.

адслані́ць, ‑сланю, ‑слоніш, ‑слоніць; зак., што.

1. Адсунуць, адхінуць, адвесці ўбок. Адсланіць фіранку. Адсланіць засланку. □ [Сымон] глядзіць, як бы чаруе, Ён шукае тую ніць, Каб заслону цемраную Ёй адсунуць, адсланіць. Колас.

2. Зрабіць незаслоненым; адкрыць. Адсланіць печ. □ [Насця:] «Ды вецер хмары перагоніць, І сонца твар свой нам адслоніць». Колас.

збядне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць бедным. Бяднейшы часамі пабагацее, а багаты збяднее, калі надыдзе якое ліха. Колас.