скараба́ціцца, ‑баціцца; зак.

Зрабіцца карабатым, скрыўленым. Ледзь не ў трубку скарабацілася скура. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́звездзіць ’зрабіцца зорным (пра неба)’ (Інстр. I, Мат. Гом., 222). Запазычанне з рус. вы́звездить ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

парумя́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

1. Злёгку нарумяніцца; зрабіцца румяным.

2. Румяніцца некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закасне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Зрабіцца косным; страціць здольнасць развівацца, удасканальвацца. Закаснець у невуцтве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкармі́цца, ‑кармлюся, ‑кормішся, ‑корміцца; зак.

Разм. Зрабіцца сытым, укормленым; ад’есціся. Адкарміцца на добрых харчах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запаршы́вець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Пакрыцца паршой, зрабіцца паршавым. Парасяты запаршывелі ад недагляду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пату́хляць ’зрабіцца тухлым’ (Шат.). Да тухлы, тухнуць (гл.). Прэфікс па‑ (< прасл. po‑) указвае на пашырэнне дзеі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ацяжэ́ць

1. schwer wérden;

2. (зрабіцца вялым, нерухомым) schwer [steif, müde] wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

завастры́цца, ‑вострыцца; зак.

1. Зрабіцца вострым. Аловак добра завастрыўся. // Звузіцца, зрабіцца танейшым, вуглаватым (пра рысы твару). Пасля таго як нарадзілася дзіця, Ірына схуднела. Вочы яе запалі, скулы завастрыліся. Новікаў. Твар юнака крыху асунуўся, ад чаго завастрыўся яго роўны даўгаваты нос. Пестрак.

2. перан. Зрабіцца больш рэзкім, ярка выражаным. Пытанне завастрылася яшчэ больш. // Стаць больш вострым, напружаным; абвастрыцца. На здарэнні з Баешкам завастрылася класавая пільнасць. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адхлу́п ’адпачынак, перадышка’, адхлупіць ’зрабіцца лягчэй’ (Яўс.). Параўн. адхлын (гл.) у тым жа значэнні, што і адхлуп.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)