Verbum

пярэ́зімак, -мка, мн. -мкі, -мкаў м. (разм.).

Свойская жывёліна мінулагодняга прыплоду (звычайна пра цялят, жарабят).

разгалёкацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

Раскрычацца, звычайна завучы каго-н.

Разгалёкаліся дзеці ў лесе.

старажы́тнасць, -і, ж.

1. гл. старажытны.

2. звычайна мн. Помнікі мінулага.

У горадзе многа старажытнасцей.

счарве́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е; зак. (разм.).

Тое, што і счарвівець.

тваро́жыцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -жыцца; незак.

Ператварацца ў тварог (пра малако).

трумо́, нескл., н.

1. Высокае стаячае люстра.

2. Прасценак паміж вокнамі, звычайна ўпрыгожаны арнаментам (спец.).

тру́шчыцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -чыцца; незак. (разм.).

Ламацца, крышыцца.

Лёд трушчыцца.

тужу́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Форменная або дамашняя куртка, звычайна двухбортная.

тэ́ніска, -і, ДМ -нісцы, мн. -і, -сак, ж.

Сарочка з кароткімі рукавамі, звычайна трыкатажная.

халасця́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (разм.).

Незамужняя жанчына (звычайна пра немаладую).