2.што. Закончыць, завяршыць верхнюю частку чаго‑н. Увянчаць будынак купалам. □ Антэну [Антось] увянчаў крыжавінай, наснаваў на ёй ромб дроту і ўзняў метраў на пятнаццаць над дахам.Ракітны.//перан. Паспяхова завяршыць што‑н. Выдатныя радкі! Яны дастойна ўвянчалі цыкл «Юнацкі свет», новымі фарбамі ўзбагацілі вобраз яга [А. Куляшова] героя.Бярозкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
данасі́цьI, дано́шваць
1. (перанесці цалкам) das Trágen von etw. beénden; den Rest von etw. trágen*;
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
filologia
filologi|a
ж. філалогія;
student ~i klasycznej — студэнт факультэта класічнай філалогіі;
~a polska — польская філалогія;
ukończyć ~ę — закончыць філалагічны факультэт
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прыко́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.
Разм.
1. Давесці да канца, закончыць. — Мы адвагу мусім Несці ў сваім сэрцы. А вайну прыкончым, — Нам усё дадуць.Броўка.// З’есці або выпіць усё да астатку. — А Марыніч, дык той зараз цэлага япрука прыкончыць.Колас.
2. Дабіць каго‑н. канчаткова. Другі воўк толькі мармытнуў нешта ў адказ на віск. Яго дзядуля прыкончыў абушком.Пальчэўскі.Аджа Опермана Алёшка прыкончыў апошнім стрэлам.Мікуліч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даара́ць, ‑ару, ‑арэш, ‑арэ; ‑аром, ‑араце; зак., што і без дап.
1.Закончыць ворыва; узараць увесь які‑н. участак. — Да чэрвеня яшчэ паспею даараць! — супакоіла.. [Зося] сябе і занялася другімі думкамі.Гартны.Папас і яшчэ два маладыя хлапцы хутка выехалі даараць кавалак жытнішча.Галавач.// Узараць да якога‑н. месца. Даараць да лесу. □ Дааралі [Пракоп з Мацвеем] да палка, павярнулі каня.Лобан.
2. Прапрацаваць на ворыве да якога‑н. часу. Даараць да самага вечара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
break up (with)
а) разыхо́дзіцца (і пра жані́мства)
A fog breaks up — Разыхо́дзіцца імгла́
б) to break up business — зьліквідава́ць прадпрые́мства
to break up a meeting — зако́нчыць пасе́джаньне
A meeting broke up — Пасе́джаньне ско́нчылася
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
зачыні́цца, зачыня́цца
1. sich schlíeßen*, zúgehen*vi (s), zúfallen*vi (s); ins Schloss fállen* (прадзверы)
2. (закончыць працу) schlíeßen*vi;
магазі́н зачыня́ецца ў 8 гадзі́н das Geschäft schlíeßt um acht Uhr
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адвучы́цца
1. (ад чаго-н.) verlérnen vt (наўмысна), sich (D) etw.ábgewöhnen (наўмысна); ábkommen*vi (s) (von D);
адвучы́цца ад дурно́й звы́чкіéine schléchte Gewóhnheit áblegen;
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
вы́казацца, ‑кажуся, ‑кажашся, ‑кажацца; зак.
1. Выказаць, выкласці сваю думку, погляды, пачуцці і пад. Хто хоча выказацца? □ Папас разумее, што трэба даць выказацца ўсім, хто жадае, і ён спакойна слухае, занатоўвае што-нішто сабе на паперку.Галавач.//закаго-што або супроцькаго-чаго. Выявіць свае адносіны пры абмеркаванні чаго‑н. Выказацца за ўнесеную прапанову.
2.Закончыць выказванне, выказаць усё; выгаварыцца. [Паліна] з прытоенай хітрасцю чакала, што Ніна не стрымаецца, выкажацца перад ёю да канца.Сіўцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адсе́яць, ‑сею, ‑сееш, ‑сее; зак., каго-што.
1. Прасейваючы, аддзяліць. Насыпала [маці] свежае жытняй мукі, Пазаддзе адсеяла І асцюкі І доўга пасля, не шкадуючы сілы, Крамянае цеста Мясіла, мясіла.Грахоўскі.//перан. Пазбавіць сваю памяць, свае ўяўленні ад другараднага, неістотнага.
2.перан. У выніку адбору вывесці каго‑н. з ліку, складу чаго‑н., адлічыць.
3. Пасеяць нанава на месцы вымаклага, неўзышоўшага.
4.Закончыць сяўбу. Язэпка ведаў, што як пачынаецца вясна, войт не дасць перадышкі, пакуль не адсеюць усе панскія палеткі.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)