Érdbewohner
m -s, - жыха́р [насе́льнік] зямлі́, чалаве́к, про́сты смяро́тны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Grénzer
m -s, -
1) паграні́чнік
2) жыха́р паграні́чча [паме́жжа]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Bermudan
[bərˈmju:dən]
1.
adj.
бэрму́дзкі
2.
n.
жыха́р ці жыха́рка Бэрму́ды
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Czecho-Slovakian, Czechoslovakian
[,tʃekoʊsloʊˈvɑ:kiən]
1.
adj.
чэхаслава́цкі
2.
n.
жыха́р чэхаслава́ччыны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
islander
[ˈaɪləndər]
n.
жыха́р, жыха́рка абто́ка, астраўля́нін -а m., астраўля́нка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
North American
1.
adj.
паўно́чнаамэрыка́нскі
2.
n.
жы́хар Паўно́чнае Амэ́рыкі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Сяльча́нін разм. ’сельскі жыхар, селянін; аднавясковец’ (ТСБМ), ст.-бел. сельча́нинъ (?), параўн. Т. скл. сельча́ном (XVI ст., Карскі, 1–3, 147), рус. сельча́нин ’жыхар сяла’, стараж.-рус. сельчанинъ ’тс’. Дэрыват ад сяльцо́ ’невялікае сяло, пасяленне’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.) < сяло, гл. Адзначаецца экспансія ў сучаснай рускай мове фарманта ‑чане, ‑чанин у адтапанімічных утварэннях на *‑janinъ (Трубачоў, Этимология–1980, 4), што магло паўплываць і на пашырэнне такіх утварэнняў у беларускай мове, параўн. мінча́нін, гамяльча́нін. Менш верагодна другаснае ўтварэнне ад сяля́к ’селянін’ (Ласт.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
коренно́й
1. прил. карэ́нны;
коренно́й жи́тель карэ́нны жы́хар;
коренны́м о́бразом карэ́нным чы́нам;
коренно́й зуб карэ́нны зуб;
2. сущ. каранні́к, -ка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
правінцыя́л, ‑а, м.
Уст. Жыхар правінцыі (у 3 знач.). Прыехаў я ў Мінск як самы сапраўдны правінцыял: нясмелы, непаваротлівы. Скрыган. // Разм. зневаж. Чалавек з адсталымі, абмежаванымі поглядамі. — Дык ты, чалавеча, хоць і ў сталіцы жывеш, а мо большы правінцыял, чым тутэйшыя людзі. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карэ́нны в разн. знач. коренно́й;
к. жыха́р — коренно́й жи́тель;
~нныя зме́ны — коренны́е измене́ния;
к. вал — коренно́й вал;
○ к. зуб — коренно́й зуб;
◊ ~ным чы́нам — коренны́м о́бразом
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)