кава́дла, -а, мн. -ы, -аў, н.

Цяжкая металічная апора асобай формы для ручной коўкі металу.

◊

Паміж молатам і кавадлам (быць, знаходзіцца; кніжн.) — пра небяспеку, якая пагражае з двух бакоў.

|| памянш. кава́длачка, -а, мн. -і, -чак, н.

|| прым. кава́длавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

катамара́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Паруснае або маторнае судна з двух паралельных карпусоў злучаных між сабой агульнай палубай.

Пасажырскі к.

2. Невялікае прагулачнае судна з парным сядзеннем, якое працуе па прынцыпе веласіпеда; водны веласіпед.

|| прым. катамара́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

nutshell [ˈnʌtʃel] n. арэ́хавая шкарлу́піна;

in a nutshell ко́ратка, у двух сло́вах

♦

to put it in a nutshell караце́й ка́жучы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сане́т, ‑а, М ‑неце, м.

Лірычны верш з 14 радкоў — двух чатырохрадкоўяў і двух трохрадкоўяў з асаблівым размяшчэннем рыфмаў. Санет на беларускай мове гэтак жа лёгка і зграбна выражае і даносіць думкі і пачуцці, як санеты славутых італьянскіх і французскіх майстроў, сцвярджаў [М. Багдановіч]. Лойка.

•••

Вянок санетаў гл. вянок.

[Іт. sonetto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клевяшчы́на, ‑ы, ж.

Адна‑, двух- або шматгадовая расліна сямейства парасонавых з белымі або чырванаватымі кветкамі і плодам сямянкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двая́кі, ‑ая, ‑ае.

Які праяўляецца ў двух розных відах, формах і пад. Дваякі сэнс. Дваякае напісанне. Дваякая карысць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухскладо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з двух складоў (пра слова, вершаваны памер і г. д.). Двухскладовая аснова слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разнаспо́равы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Такі, характэрнай прыкметай якога з’яўляецца наяўнасць спораў двух родаў — буйных і дробных. Разнаспоравыя папаратнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супаліме́ры, ‑аў; адз. супалімер, ‑а, м.

Палімеры, якія атрымліваюцца ўзаемадзеяннем двух або больш зыходных рэчываў — нізкамалекулярных злучэнняў (манамераў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воздержа́вшийся

1. прич. які́ (што) устрыма́ўся;

2. сущ. той, хто (што) устрыма́ўся;

постановле́ние при́нято при двух воздержа́вшихся пастано́ва прыня́та пры двух, што ўстрыма́ліся (хто ўстрыма́ўся);

воздержа́вшихся не́ было тых, хто б устрыма́ўся, не было́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)