Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова) 
«ГУ́ТАРКА ДВУХ СУСЕ́ДАЎ»,
цыкл ананімных твораў бел. л-ры сярэдзіны 19 ст. Выдаваўся асобнымі выпускамі Б.Шварцэ, А.Белакозам, Грынявіцкім у беластоцкай падп. друкарні напярэдадні паўстання 1863—64. У 1861—62 выйшлі 4 нумары. Напісана ў форме вершаванага дыялога двух сялян — бывалага, спрактыкаванага Матэвуша і праставатага, наіўнага Юзафа. Зместам і ідэйнай накіраванасцю блізкая да «Гутаркі старога дзеда», некат. палажэннямі набліжаецца да публіцыстыкі «Мужыцкай праўды». Была каля вытокаў бел. дэмакр. прэсы. Выказвалася думка, што яе аўтары — У.Сыракомля і В.Каратынскі.
Літ.:
Александровіч С.Х. Пуцявіны роднага слова. Мн., 1971. С. 21—24.
Г.В.Кісялёў.
т. 5, с. 549
 Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова) 
Магілёўскі дом віцэ-губернатара і двух саветнікаў
т. 9, с. 465
 Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова) 
АМФІ...
(ад грэч. amphi каля, вакол, з двух бакоў),
прыстаўка, якая абазначае: «з двух бакоў», «вакол», «дваякі», напр., амфіміксіс, амфікарпія.
т. 1, с. 327
 Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова) 
 Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова) 
АЛЬТЭРНАТЫ́ВА
(франц. alternative ад лац. alter адзін з двух),
неабходнасць выбару аднаго з двух або некалькіх рашэнняў (магчымасцяў), якія ўзаемавыключаюць адно аднаго. Кожную з гэтых магчымасцяў часам называюць альтэрнатывай.
т. 1, с. 286
 Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова) 
тоеснасць,
роўнасць двух аналітычных выразаў у матэматыцы.
т. 15, с. 481
 Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова) 
крэ́дыт,
адна з двух частак рахункаў бухгалтарскага ўліку.
т. 8, с. 533
 Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова) 
АМФІМА́КР
(грэч. amphimakros літар. з двух бакоў доўгі),
у антычным вершаскладанні стапа з 3 складоў (2 доўгіх і 1 кароткага).
т. 1, с. 329
 Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова) 
БІМЕТА́Л
[ад бі... + метал(ы)],
матэрыял з двух трывала злучаных слаёў розных металаў ці сплаваў. Найб. пашыраны біметал са сталі з меддзю, нікелем, іх сплавамі і алюмініем. Вырабляюць адначасовай пракаткай ці прасаваннем двух металаў, заліўкай легкаплаўкага металу па тугаплаўкім ці апусканнем вырабу з тугаплаўкага металу ў расплаў лёгкага, гальванічным спосабам, наплаўкай метадам эл. ці плазмавага нагрэву, зваркай выбухам. Выкарыстоўваюць для павелічэння трываласці, гарачаўстойлівасці канструкцый, зніжэння іх масы, як спец. матэрыялы ў машынабудаванні, электра-, радыё- і цеплатэхніцы.
т. 3, с. 153
 Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)