Аблі́ва ’вадкасць з крахмалам, якой абліваюць ніткі для кроснаў’ (КСТ) да ліць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бульката́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ко́ча; незак.
1. Бурліць, бурна кіпець (пра вадкасць).
Булькоча горная рака.
2. безас. Утвараць глухія перарывістыя гукі пры захворванні горла, грудзей.
У горле булькоча.
|| наз. бульката́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
насто́й, -ю, мн. -і, -яў, м.
1. Вадкасць, якая змяшчае выцяжку з расліннага або жывёльнага рэчыва.
Н. ліпавага цвету.
2. перан. Густы пах якога-н. рэчыва (раслін, ягад і пад.).
Верасовы н.
|| прым. насто́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
распылі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв.. -пы́ліцца; -пы́лены; зак.
1. Рассеяцца. распырскацца, разляцецца (пра парашок. вадкасць і пад.).
2. перан. Разбіцца, рассеяцца на дробныя групы.
Сілы праціўніка распыліліся.
|| незак. распыля́цца, -я́ецца.
|| наз. распыле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Вы́баўткі ’вадкасць, узбоўтаная і вылітая ў іншы посуд’ (Нас.). Ад вы́баўтаць, бо́ўтаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нітрабензо́л, ‑у, м.
Спец. Алеістая ядавітая вадкасць з пахам горкага міндаля, якая атрымліваецца шляхам уздзеяння азотнай і сернай кіслот на бензол.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асто́яцца, асто́юся, асто́ішся, асто́іцца; асто́йся; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра вадкасць: стаць спакойным, перастаць калыхацца або, утварыўшы асадак, стаць празрыстым, чыстым.
Каламутная вада астоялася.
2. Утрымацца на нагах.
|| незак. асто́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
састо́йвацца (пра вадкасць) ábstehen* vi (s); sich ábsetzen, sich klären, sich läutern (ачышчацца)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
mop2 [mɒp] v.
1. мыць (падлогу швабрай, посуд губкай)
2. выціра́ць (вадкасць, пот, кроў і да т.п.)
mop up [ˌmɒpˈʌp] phr. v. знішча́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
за́вісь, ‑і, ж.
Спец. Вадкасць ці газ, у якіх размешчаны часцінкі якога‑н. цвёрдага цела ў завіслым (у 2 знач.) стане; суспензія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)