sterilize
[ˈsterəlaɪz]
v.t.
1) стэрылізава́ць (прыла́ды, ваду́)
2) шту́чна абяспло́джваць
3) рабі́ць непрадукты́ўным, бескары́сным, беспрыбытко́вым
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
untangle
[ʌnˈtæŋgəl]
v.t.
1) разблы́тваць не́шта зблы́танае
2) разблы́тваць, рабі́ць я́сным, зразуме́лым (прабле́му, непаразуме́ньне), растлума́чваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
X ray
[ˈeksreɪ]
1.
v.
прасьве́чваць, рабі́ць зды́мкі або́ лячы́ць рэнтге́наўскімі про́мнямі
2.
adj.
рэнтге́наўскі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Míene
f -, -n вы́раз тва́ру, мі́на
gúte ~ zum bösen Spiel máchen — рабі́ць вясёлую мі́ну пры дрэ́ннай гульні́
kéine ~ verzíehen* — не падава́ць [не пака́зваць] вы́гляду
éine ~ áufsetzen — рабі́ць мі́ну, прыня́ць вы́гляд
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Касава́ць ’выкрэсліваць, закрэсліваць’, ’адмяняць, ліквідаваць’, ’пераглядаць у касацыйным парадку’, ’рабіць непрыкметным, адсоўваць на задні план’ (ТСБМ). Ст.-бел. касовати ’адмяняць (1554)’ з польск. kasować (Булыка, Запазыч., 142) < лац. cassum reddere (Фасмер, 2, 207).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пацяўпе́шка ’тугадумны, някемлівы чалавек’ (дзятл., Сцяшк. Сл.; полац., Нар. лекс.). Да па‑ і цяўпсці́, цяўпці́ ’гаварыць недарэчна’, якія з літ. čiaũpti ’тс’, ’выдумляць’, čiupénti ’марудна рабіць’ (Грынавяцкене, Сл. ПЗБ, 5, 380 і 394).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мануфакту́ра ’фабрыка, тэкстыльная фабрыка’, ’тканіны’ (ТСБМ). Са ст.-польск. manufaktura ’рамесніцкая праца ў цэху’, ’вырабы (тканіны) тэкстыльнай прамысловасці’, якое з с.-лац. manufactura < лац. manu facere ’рабіць рукамі’ (SWO, 452; Голуб-Ліер, 302).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыпу́чыць 1, прыпу́чваць ’рабіць застрэшак з пучкоў’ (ТС). Да пук, пучо́к (гл.).
Прыпу́чыць 2 (прыпу́чыты) ’прыбіць, утрамбаваць размашыстымі ўдарамі’ (драг., З нар. сл.). З пры‑пу́чыць, дзе пучыць узыходзіць да пу́каць(ца) (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рэжонэ́ ’непрыемнасці, небяспека’ (Сцяшк. Сл.). З ілюстрацыі (чаго ты лезяш на рэжонэ) відавочна ўжыванне фразеалагізма лезці на ражон ’рабіць што-небудзь рызыкоўнае’, да таго ж рэжонэ — гэта форма множнага ліку ад ражон (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тэ́нціць ‘шанцаваць: ня тэнціць беднаму Сцяпану (Жд. 3: у слоўніку памылкова аб’яднанае з та́нчыць ‘танцаваць’). Няясна; магчыма суаднесці з польск. tentowáć ‘спрабаваць, рабіць высілкі дасягнуць’, што звязана з tentacja ‘спроба, высілкі’, гл. тантацыя.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)