Verbum

нясу́н, несуна́, мн. несуны́, несуно́ў, м. (разм.).

Дробны злодзей, які цішком выносіць што-н. з вытворчасці, з месца працы.

Барацьба з несунамі.

нясу́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (разм.).

Курыца, якая нясе яйкі.

нятле́нны, -ая, -ае.

1. Які не паддаецца гніенню, тленню (уст.).

Нятленныя мошчы.

2. перан. Які ніколі не знікае; вечны (высок.).

Н. помнік гісторыі.

|| наз. нятле́ннасць, -і, ж.

няўва́га, -і, ДМ -ва́зе, ж.

1. Рассеянасць; адсутнасць або недахоп увагі.

Н. вучняў на ўроку.

2. Непавага, раўнадушнасць.

Н. да старэйшых.

няўва́жны, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і няўважлівы.

|| наз. няўва́жнасць, -і, ж.

няўвя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

Адсутнасць узгодненасці, непаразуменне.

Н. у рабоце.

няўда́ча, -ы, мн. -ы, -да́ч, ж.

Адсутнасць удачы, поспеху.

Пацярпець няўдачу.

няўда́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Няўдачлівы чалавек.

|| ж. няўда́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

няўдзя́чны, -ая, -ае.

1. Які не праяўляе ўдзячнасці за зробленыя паслугі.

Нельга быць няўдзячным.

2. Які не апраўдвае патрачаных намаганняў, надзей.

Няўдзячная работа.

|| наз. няўдзя́чнасць, -і, ж.

◊

Чорная няўдзячнасць — зло замест удзячнасці за зробленыя паслугі, дабро.

няўдо́біца, -ы, ж. (разм.).

Зямля, малапрыгодная для пасеваў сельскагаспадарчых культур.