Восва ’аса’ (Бяльк., Гарэц., Мат. Гом., Інстр. II), восма, восва ’тс’ (Жд., 1). Гл. аса, асва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ву́зварат ’прамежак паміж плотам і полем’ (Янк. I); ’выган, выпас’ (калінк., Мат. Гом.). Гл. вызварат, узварот.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вірлы мн. л., зневаж. ’вочы’ (Жд., 1; докш., Янк. Мат.; дзісн., Нар. сл.). Да ві́рла (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Апе́нты ’абцягнуты шчыльна (аб адзенні)’ (Янк. Мат., 94) з польск. opięty ’тс’ (з коранем пяць2).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ваго́нка ’дошкі для вагонаў’ (Мат. Гом.); ’шалёўка’ (Інстр. II). Утворана з дапамогай суфікса ‑к‑ ад вагонны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыста́кі ’прымы’ (ветк., Мат. Гом.). Да прыста́ць < стаць (гл.), хаця заканчэнне слова няяснае. Гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прытара́ніць ’прынесці, прыцягнуць’ (рагач., Мат. Гом.). Рус. притара́нить ’прынесці, прыцягнуць што-небудзь цяжкае’. Да тара́ніць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пунт ’пункт’ (Ян.), ’куплет (песні, верша)’ (Сл. рэг. лекс.), ’медпункт’ (нараўл., Мат. Гом.). Адаптаванае пункт (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Піхаўё ’дзяржанне (у вілах)’ (ветк., Мат. Гом.), ’чаранок у лапаце’ (хойн., Шатал.). Да пехаўё, піха́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ржа́нік ’жытні хлеб’ (нараўл., Мат. Гом.) — у выніку намінацыі з ржаны хлеб. Да іржа2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)