Прычы́нца ’віноўнік’ (Нас.). З польск. przyczyńca ’тс’, якое да przyzynió ’прычыніць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прэ́йсце ’пераход, праход’ (Нас., Байк. і Некр.). З польск. przejście ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Псі́кус ’стары сабака’, ’вымова’ (Нас.). З польск. psikus < psi kus ’свавольства’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пю́сіць ’мачыцца, сікаць (“слово детское”)’: нехай пюсіиць (Нас.). Гл. пісяць ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пішчыкі ’хрыпенне ў дыхальным горле, перадсмяротнае хрыпенне’ (Нас.). Да піск (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рлава́ць ’крычаць па-арлінаму’ (Гарэц., Нас.). З ⁺арлава́ць, да арол (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Са́дзень ’пацёртае месца, ссадзіна’ (Нас., Байк. і Некр.). Да наст. слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Смарго́вы ‘ясны дзень сярод лета, прыдатны дня земляробаў’ (Нас.). Гл. сморг.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Спрыя́ць ‘садзейнічаць’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Касп., Сержп. Прымхі). Да прыяць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сустрэ́ча ’спатканне’ (ТСБМ, Нас., Касп., Ласт., Яруш., Растарг.). Гл. стрэча1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)