Мядня́к ’грыб, падобны да апенькі’ (калінк., Мат. Гом.). Відаць, да медзь, медны (гл.). Названы паводле колеру.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяжні́к ’мяжа’ (чачэр., Жыв. сл.; бых., Мат. Маг.), мяжніца ’сцяжынка ў полі’ (Касп.). Да мяжи (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Намне́сь ’^нядаўна’ (Грыг.), ’учора’ (маг., Мат.). Згодна з Карскім, з *на дьньcь (Карскі 2-3, 74).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Напы́цца: Торбу конскую ў нас яшчэ напыццай называюць (светлаг., Мат. Гом.). Да пыса, пыца ’морда каня’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кірпа́ты ’курносы, малы, кароткі’ (ТСБМ, ТС, Мат. Гом., Янк. I, Шат., Мал., Гарэц.). Гл. кірпа, кірпаносы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кі́ціца ’кутас, снапок, гронка’ (Мат. Гом., Нар. словатв., Сл. паўн.-зах., Нар. сл., Ян.). Гл. кіта.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лагаві́шча ’логава, месца, дзе знаходзіцца воўчы вывадак’ (Сцяшк.), лагавішча ’бярлога, логава’ (Мат. Гом.). Да логавішча (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лаха́ндрыкі ’ласункі’ (рэч., Мат. Гом.). Перакананае ла‑ хардзік (гл.) з устаўным ‑н‑ і перастаноўкай рд > др.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ле́ктра ’электрычнасць’ (б.-каш., Мат. Гом.). Скажонае народнае слова, як і драг. лётрыка (І. Лучыц-Федарэц).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лошка, ло́шко ’ложак’ (Жд. 1, Сл. ПЗБ, В. В., Кл.; карэл., Янк. Мат.). Да ложка1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)