odłam, ~u
м.
1. глыба, абломак, адломак;
2. частка, група;
odłam prasy — крыло прэсы;
3. паліт. фракцыя
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
аддзяле́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. аддзяляць — аддзяліць (у 1–3 знач.) і аддзяляцца — аддзяліцца.
2. Адгароджаная частка памяшкання. [Немцы] спыніліся ў першым аддзяленні склада, пераставілі некалькі скрынак, параіліся аб нечым і накіраваліся ў каморку. Пятніцкі. // Адна з частак, на якія падзелена што‑н., прызначанае для захоўвання розных рэчаў, прадметаў. Партфель мае два аддзяленні.
3. Частка прадпрыемства, установы і пад. Машыннае аддзяленне. Хірургічнае аддзяленне. Завочнае аддзяленне універсітэта. // Асобная самастойная ўстанова, арганізацыя і пад. ў сістэме чаго‑н. Паштовае аддзяленне сувязі. Раённае аддзяленне міліцыі.
4. Ніжэйшае вайсковае падраздзяленне, частка ўзвода. Стралковае аддзяленне.
5. Самастойная частка канцэрта, тэатральнай прадстаўлення і пад. Першае аддзяленне канцэрта.
6. У дарэвалюцыйнай пачатковай школе — падраздзяленне вучняў адпаведна году навучання; клас. І вось, пасля гадавога перапынку, я зноў пайшоў у школу. На гэты раз у апошні клас (тады называлася аддзяленне) народнага вучылішча ў мястэчку Узда. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трэць ‘трэцяя частка чаго-небудзь’ (ТСБМ, Нас., Некр. і Байк.), ст.-бел. треть ‘тс’, ‘трэцяя частка зямельнага надзелу (мера плошчы)’ (ГСБМ). Субстантываваны парадкавы лічэбнік трэці (гл.), параўн. траціна, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
грануле́за
(фр. granulose)
растваральная састаўная частка крухмалу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
basic
[ˈbeɪsɪk]
1.
adj.
1) гало́ўны; асно́ўны; пачатко́вы
2) Chem. асно́ўны
2.
n.
гало́ўная ча́стка; асно́ўны пры́нцып, асно́ўнае пра́віла
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
preamble
[priˈæmbəl]
n.
1) усту́п -у m., прадмо́ва f.
2) прэа́мбула f. (усту́пная ча́стка ва́жнага а́кту, міжнаро́днага пагадне́ньня, дамо́вы)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
town
[taʊn]
n.
1) го́рад -у m., гарадо́к -ка́ m., мястэ́чка n.
2) гараджа́не pl.
3) гандлёвая ча́стка го́раду
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сардэ́чнік 1, ‑а, м.
Разм.
1. Чалавек, хворы на сэрца.
2. Урач, спецыяліст па хваробах сэрца.
сардэ́чнік 2, ‑у, м.
Шматгадовая травяністая меданосная расліна сямейства губакветных, якая ўжываецца ў медыцыне пры сардэчна-сасудзістых і нервовых захворваннях.
сардэ́чнік 3, ‑а, м.
Унутраная частка апаратаў, прылад і пад. Жалезны сардэчнік. // Стрыжань, які ўводзіцца куды‑н. для змацавання частак. Сардэчнік троса. // Унутраная частка электрамагніта, індуктара. Сардэчнік генератара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гу́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.
1. Разм. Хваставая частка тулава птушкі; задок.
2. Спец. Лішні хвосцік у літары, які атрымліваецца пры адліўцы шрыфтоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вершалі́на, ‑ы, ж.
Самая верхняя частка дрэва, гары; макаўка. Чуўся роўны шум хваёвых вершалін. Чорны. На дубе са зламанай вершалінай, у вялізным гняздзе, вучыліся лятаць бусляняты. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)