нацыяналі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
1. Прыхільнік нацыяналізму (у 1 знач.). Буржуазны нацыяналіст.
2. Удзельнік, прыхільнік нацыянальна-вызваленчага руху, нацыяналізму (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пагро́мшчык, ‑а, м.
Удзельнік або арганізатар пагрому. Фашысцкія пагромшчыкі. □ Я помню тыя дні, што папялішчам сталі: Пагромшчыкі-жаўнеры ў Мінску панавалі. А. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бунта́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Удзельнік бунту¹.
2. перан. Неспакойны чалавек, які пратэстуе супраць чаго-н., заклікае да рашучых дзеянняў, да перавароту ў чым-н.
|| ж. бунта́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. бунта́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Versámmlungsteilnehmer
m -s, - удзе́льнік схо́ду; pl прысу́тныя на схо́дзе
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Préisbewerber
m -s, - удзе́льнік ко́нкурсу, спабо́рнік на атрыма́нне прэ́міі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
белаэмігра́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Удзельнік контррэвалюцыйнай барацьбы супраць Савецкай улады, які ў першыя гады пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі выехаў з Савецкай Расіі за граніцу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзекабры́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Удзельнік рускага дваранскага рэвалюцыйнага руху, які выліўся 14 снежня 1825 г. ва ўзброенае паўстанне супроць самадзяржаўя і прыгоннага права.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
франдзёр, ‑а, м.
1. Гіст. Удзельнік фронды (у 1 знач.).
2. перан. Кніжн. Тон, хто франдзіруе, выказвае незадаволенасць чым‑н. Косця — франдзёр увогуле. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
conferee
[,kɑ:nfəˈri:]
n.
1) удзе́льнік канфэрэ́нцыі
2) асо́ба, яко́й дае́цца ўзнагаро́да, ступе́нь
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Партыза́н ’удзельнік узброенай барацьбы, якая вядзецца атрадамі народных мас на акупіраванай тэрыторыі’ (ТСБМ). З рус. партиза́н ’тс’, якое праз ням. Partisan або франц. partisan ад італ. partigiano ’прыхільнік’ (гл. Фасмер, 3, 209).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)