змо́ўшчык, ‑а, м.
Удзельнік якой‑н. змовы. Міхалка становіцца змоўшчыкам і пасобнікам кулака, жадаючы мець ад гэтага як мага больш карысці. Барсток.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)