смертано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які нясе, выклікае смерць (у 2 знач.). Смертаносны сок. Смертаносныя мікробы. □ [Алаіза] хоча зазірнуць у душу салдата, які пасылаў у натоўп смертаносныя кулі. Арабей. Недзе дождж прайшоў.. — Ды не той — Гаючы, жыватворны, А — атрутны, смертаносны лівень. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Су́тка, суто́к ’сасок, цыцка’ (Ласт.). Параўн. польск. sutka, sutek ’тс’, sutki ’грудзі’, якія Брукнер (527) параўноўвае з балг. су́ча ’ссаць’, лат. sukt ’тс’, ад кораня *su‑, прадстаўленага ў ст.-інд. sunoti ’выціскае’. Борысь (588) не выключае магчымай сувязі з і.-е. *seu̯‑/*su‑ ’сок, выціскаць сок, хлябтаць, ссаць, высмоктваць’, аднак не бачыць працягу ў славянскім матэрыяле. Адзінкавая фіксацыя прымушае меркаваць пра магчымае запазычанне з польскай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бензаі́н

(ад с.-лац. benzoe = духмяны сок)

арганічнае злучэнне, бясколерныя крышталі, упершыню знойдзеныя ў бензоі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

адціска́ць, адці́снуць

1. (аддзяліць, выціснуць) áusdrücken vt, áuspressen vt; kéltern vt (сок);

2. разм. zurǘckdrängen vt, zum Rückzug zwíngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Bírkenwasser

n -s

1) бяро́завы сок

2) ва́дкасць для валосо́ў (на бярозавым соку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Мле́чаво ’хмурна’ (івац., Нар. сл.). Да польск. mlecz ’малочны сок’. Названа паводле бялявага колеру хмар. Параўн. таксама з гэтым коранем польск. pamłoka ’імгла’, ’дажджавая хмара’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grape

[greɪp]

n.

1) вінагра́д -у m. (лаза́, я́гады)

2) цёмны фіяле́тава-чырво́ны ко́лер

3) вінагра́дны сок; віно́ n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Муст ’свежы сок з вінаграду ці іншых фруктаў’, ’маладое салодкае віно’ (ТСБМ). Праз рус. мову з н.-ням. most, must, якія з лац. mustum ’маладое віно’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бензаі́л

(ад с.-лац. benzoe = духмяны сок)

арганічнае злучэнне, бясколерная вадкасць, якая выкарыстоўваецца ў вытворчасці палімераў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бензі́л

(ад с.-лац. benzoe = духмяны сок)

прасцейшы спірт араматычнага рада, бясколерная вадкасць з прыемным пахам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)