2. Які свеціцца як агонь, падобны да яго колерам, адлівае фарбамі агню.
Агністае лісце на дрэве.
3. Гарачы, пякучы як агонь.
Агністая спёка.
4.перан. Палымяны, бліскучы (пра вочы, позірк).
Агністыя вочы.
5.перан. Палымяны, натхняльны, гарачы.
Агністая прамова.
|| наз.агні́стасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
неўтаймава́ны, ‑ая, ‑ае.
Такі, якога цяжка, немагчыма ўтаймаваць, стрымаць, сцішыць. Светлае, ласкавае неба, неўтаймаваны.. акіян прыцягвалі да сябе позірк.Гамолка.Пасля вячэры неўтаймаваная моладзь сабралася на клубнай пляцоўцы зноў.Васілевіч.// Уласцівы такому чалавеку. Неўтаймаваная натура.// Надзвычайны ў сваім праяўленні, вельмі моцны. — Што, я ў цябе пытаюся? — .. [бацька] зноў кінуў на Міхася позірк, у якім было поўна неўтаймаванай лютасці.Дамашэвіч.Усе жылі адным неўтаймаваным жаданнем — наперад, наперад!Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
о́гненный
1. агнявы́;
о́гненные языки́ (о пла́мени) агнявы́я языкі́;
2.перен. (пламенный) агні́сты;
о́гненный взор агні́сты по́зірк.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
baleful
[ˈbeɪlfəl]
adj.
злаве́сны, пагі́бельны
a baleful glance — по́зірк, по́ўны зло́сьці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
accusatory
[əˈkju:zətɔri]
adj.
вінава́льны, вінава́ўчы, абвінава́ўчы
an accusatory glance — вінава́ўчы по́зірк
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
frigid
[ˈfrɪdʒɪd]
adj.
1) ве́льмі сьцюдзёны (клі́мат)
2) хало́дны (по́зірк, сло́вы)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gaze
[geɪz]1.
v.
узіра́цца, прыгляда́цца
2.
n.
пі́льны, ува́жлівы по́зірк
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Разм. Накіраваць пільны і доўгі позірк на каго‑н. — Не Кастусь, а ты будзеш араць! Зразумеў? — наставіўся вачыма на пана Габрыэля Чаравака.Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лы́скаць ’смяяцца’ (раг., Мат. Гом.), ’біць’, ’піць’, ’трэскаць’, ’кідаць позірк’ (Юрч., ТС). Уваходзіць у групу лексем з коранем *luzg‑/lyzg‑/lusk‑/lysk‑ (гл. Куркіна, Этимология–72, 68–73). Да луза́ць (гл.). Слаўскі (5, 421–422) адносіць польск.łyskać ’блішчаць, зіхацець’, славац.liskac śe, укр.лискати, серб.-харв.ли̏скати ’тс’, славен.lískati ’паліраваць’, lískati se ’блішчаць’ да прасл.lyskati, якое з’яўляецца ітэратывам да lъskati, lъsknǫti, lъščati. Гл. лы́зіцца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бе́глы, -ая, -ае.
1. Які ўратаваўся ўцёкамі (гіст.).
Б. селянін.
Прытуліць беглага (наз.).
2. Не вельмі ўважлівы, павярхоўны.
Б. позірк.
3. Хуткі, дастаткова свабодны.
Беглае чытанне.
○
Беглыя галосныя — галосныя гукі «о» і «е», якія чаргуюцца з нулём гуку пры форма- і словаўтварэнні.
|| наз.бе́гласць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)