гаю́часць, ‑і, ж.

Уласцівасць гаючага. Гаючасць паветра. Гаючасць лекаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запы́ленасць, ‑і, ж.

Насычанасць пылам. Барацьба з запыленасцю паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

atmosphere [ˈætməsfɪə] n.

1. the atmosphere атмасфе́ра;

pollution of the atmosphere забру́джванне атмасфе́ры

2. паве́тра (у пакоі, горадзе);

a stuffy atmosphere ця́жкае паве́тра

3. атмасфе́ра (перан.); абста́віны; сітуа́цыя; настро́й;

a friendly atmosphere сябро́ўская атмасфе́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dehumidify

[,di:hjuˈmɪdɪfaɪ]

v.t.

выця́гваць во́гкасьць (з паве́тра), высуша́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

balmy [ˈbɑ:mi] adj. духмя́ны, паху́чы; цёплы (пра паветра);

the balmy breath of spring во́дар вясны́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vaporous [ˈveɪpərəs] adj. fml імглі́сты, затума́нены;

vaporous air паве́тра, насы́чанае ві́льгаццю;

vaporous ideas фантасты́чныя ідэ́і

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цыклон,

апарат для ачысткі паветра.

т. 17, с. 144

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аэрапла́н, ‑а, м.

Уст. Лятальны апарат, цяжэйшы за паветра; самалёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азана́тар, ‑а, м.

Прылада для атрымання азону, для азанавання паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхро́метр, ‑а, м.

Прыбор для вызначэння тэмпературы і вільготнасці паветра.

[Грэч. psychros — халодны і metreō — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)