Свірэ́піца ‘свірэпа; пустазелле’ (Кіс., Гарэц., Мядзв., Шн. 3). Рус.свире́пица, укр.свирі́пиця ‘тс’, ст.-рус.сверѣпица ‘дзікі гарох’, ст.-слав.свѣрѣпица ‘пустазелле’. Прасл.*sverěpica. Дэмінутыў ад *sverěp‑ (гл. свірэпа) з суф. ‑ic(a) (Мяркулава, Очерки, 75 і наст.). Параўн. ст.-бел.свирепий ‘конскі’ і конскі шчавель ‘неядомае шчаўе’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
jungle
[ˈdʒʌŋgəl]1.
n.
1) джу́нглі pl. only.
2) густы́ за́расьнік, гушча́р, -у́m
3) трушчо́ба f.
asphalt jungle — асфа́льтавыя трушчо́бы
2.
adj.
як джу́нглі; дзі́кі, нясво́йскі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
вар’я́цкі, ‑ая, ‑ае.
1. Уласцівы вар’яту; такі, як у вар’ята. Вар’яцкі смех. Вар’яцкія вочы. □ [Іван] прахапіўся адразу і ў тое ж імгненне пачуў недарэчны вар’яцкі крык.Быкаў.
3.перан.Разм. Які характарызуецца крайняй ступенню праяўлення, выключны (па сіле, велічы, напружанасці). Вар’яцкая злосць. □ Мы перамаглі буру, вар’яцкую сілу стыхіі і хутка паднімем парус зваротнага плавання.Гамолка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ВЕ́СНІК Яўген Якаўлевіч
(н. 15.1.1923, С.-Пецярбург),
рускі акцёр. Нар.арт.СССР (1989). Скончыў Тэатр. вучылішча імя М.Шчэпкіна (1948). Працаваў у маскоўскіх т-рах імя К.Станіслаўскага (да 1954), Сатыры (1954—64), Малым (1964—90). Вострахарактарны акцёр, схільны да сатыры, гратэску. Сярод роляў: Гараднічы («Рэвізор» М.Гогаля), Прысыпкін («Клоп» У.Маякоўскага), Барон Ленбах («Агонія» М.Крлежы), Крачко («Дзікі Ангел» А.Каламійца). Здымаецца ў кіно: «Справа № 306», «Трэмбіта», «Святло далёкай зоркі», «Звычайны цуд», «Новыя прыгоды няўлоўных», «Угрум-рака» (тэлевізійны) і інш.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Лесавік, лесові́к ’лясун’ (Нік., Няч., Грыг., Яруш., Мат. Гом., ТСБМ) у выніку універбізацыі з лесавы дух. Параўн. і лесавы ’лясны дух, лясун’ (Маш.; петр., Мат. Гом.). У выніку пераносу значэння — любан. лесаві́к ’жыхар лясістых мясцовасцей’ (Нар. словатв.). Дадатковае значэнне прыметніка лесавы ’дзікі’ (Янк. II, Шат., Бяльк.) з’явілася падставай для лесавікі́ ’дзікія лясныя яблыкі’ (Касп.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wild
a
1) дзі́кі
ein ~es Schwein — дзік
das Pferd wúrde ~ — конь спужа́ўся
2) дзі́кі, першабы́тны; некрану́ты
ein ~er Bart — разлахма́чаная барада́
3) дзі́кі, буцны; шалёны
ganz ~ auf etw. (A) sein — разм. мо́цна жада́ць чаго́-н.
~ wérden — ашале́ць, уз’ю́шыцца, раззлава́цца
da könnte man ~ wérden! — разм. мо́жна звар’я́це́ць [з глу́зду з’е́хаць]!
4) бу́рны, бурлі́вы (пра мора, час)
5) неарганізава́ны; нелега́льны (пра гандаль)
éine ~e Éhe — свабо́дны [незарэгістрава́ны] шлюб
◊ die Wílde Jagd, das Wílde Heer — ням.міф. дзі́кае палява́нне, чарада́ [пло́йма] дзі́кіх паляўні́чых [браканье́раў]; міф. ду́шы паме́рлых
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Во́бмарак ’расліна букашнік, Jasione montana L.’ (Касп., Кіс., маг.). Укр.чарніг.о́бморочник (Аненкаў, 179). Ад дыял.вобмарак ’непрытомнасць’, таму што адвар гэтай расліны ўжываецца ад галаўнога болю і пры непрытомнасці. У адносінах намінацыі параўн. такія назвы, як укр.огник ’расліна, Jurinea cyanoides’, подорва ’дзікі (мышыны) гарошак’, якія ўтвораны ад назваў хвароб, таму што ўжываюцца як лекі пры гэтых хваробах.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лясну́шка ’яблыня-дзічка’, ’яблык з дзікай яблыні’ (ушац., Жыв. сл.; беш., Нар. сл.; в.-дзв., Шатал.; Касп.). У выніку намінацыі выразу лясная яблыня. Аб суфіксе ‑ушк‑а гл. Сцяцко, Афікс. наз., 125. Годным увагі з’яўляецца круп.лясу́шкі ’дзічкі’ (Нар. сл.), у якім суфікс далучаецца да асновы lěs‑ (а не lěsьn‑). Аб семеме ’дзікі’ гл. лясны. Параўн. ля́саўка, лясоўка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Не́мы: не́мы го́лас ’страшны, ненатуральны голас, падобны на голас нямога чалавека’ (Некр.), не́мы ’страшны, замагільны’ (але нямы́ ’нямы чалавек’, там жа), ’роспачны, дзікі’: немым голосом крычыць (Сл. ПЗБ), немы́м го́лосом, нему́м ду́хом ’страшна, дзіка (крычаць, раўці і пад.)’ (ТС). Семантычная інавацыя, якую тлумачыць Некрашэвіч: ад нямы́ ’пазбаўлены здольнасці гаварыць’ (Некр., 227), у шэрагу гаворак утварыліся акцэнталагічныя амонімы на яе базе.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
savage2[ˈsævɪdʒ]adj.
1.datedдзі́кі, дзіку́нскі, ва́рварскі;
a savage man дзіку́н;
a savage life першабы́тнае жыццё;
a savage temper злы но́раў;
savage tribes дзі́кія плямёны
2. лю́ты, раз’ю́шаны, раз’я́траны;
a savage attackя́расная ата́ка;
savage methods жо́рсткія ме́тады;
get/grow/turn savage разлютава́цца, раз’ю́шыцца, раз’я́трыцца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)