распе́сціць сов.

1. изне́жить, разне́жить;

2. избалова́ть, разбалова́ть;

р. дзяце́й — избалова́ть (разбалова́ть) дете́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цы́каць несов., в разн. знач., разг. цы́кать;

ц. на дзяце́й — цы́кать на дете́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алігафрэнапедаго́гіка, ‑і, ДМ ‑гіцы, ж.

Навука пра выхаванне, навучанне і шляхі карэкцыі недахопаў развіцця разумова адсталых дзяцей і дзяцей, у якіх пасля энцэфаліту, менінгіту і інш. хвароб і траўмаў мозгу парушылася дзейнасць цэнтральнай нервовай сістэмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

babysit

[ˈbeɪbisɪt]

v.i., -sat, -sitting

дагляда́ць дзяце́й (часо́ва), сядзе́ць зь дзе́цьмі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

entrust

[ɪnˈtrʌst]

v.t.

1) давяра́ць

2) даруча́ць; аддава́ць пад апе́ку (дзяце́й)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gold​1 [gəʊld] n. зо́лата

♦

as good as gold ве́льмі паслухмя́ны; до́брых паво́дзін (пра дзяцей)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

апекава́ць, апяку́ю, апяку́еш, апяку́е; апяку́й; незак., каго (што).

1. Ажыццяўляць апеку (у 1 знач.) над кім-н.

А. дзяцей.

А. сірот.

2. Клапаціцца, наглядаць за кім-н.

А. малых сясцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагадава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак.

1. каго-чаго. Выгадаваць, вырасціць у нейкай колькасці.

Н. дзяцей.

Н. пладовых дрэў.

2. каго. Распладзіць.

Н. гусей.

|| незак. нагадо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павыво́зіць, -во́жу, -во́зіш, -во́зіць; зак., каго-што.

Вывезці адкуль-н. або куды-н. усіх, многіх або ўсё, многае.

П. гной з хлявоў.

П. дзяцей у лагеры.

П. бярвенне з лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шкарляты́на, -ы, ж.

Заразная хвароба, пераважна ў дзяцей, якая суправаджаецца болем у горле, сыпам і далейшым лушчэннем скуры.

|| прым. шкарляты́навы, -ая, -ае і шкарлятыно́зны, -ая, -ае.

Шкарлятынавая эпідэмія.

Шкарлятынозная высыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)