старадрэ́віна

1. Засохлае на корані дрэва (БРС).

2. Старое амаль без абалоні дрэва; стары лес (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

◎ Карзу́н ’кабан’ (Гарэц.). Параўн. кнорез (гл.) ’кабан’. Вытворнае ад корнарезун магло ператварыцца ў карзун. Славянскія паралелі да кнораз вельмі разнастайныя, што тлумачыцца іх амаль поўнай дээтымалагізацыяй. Упадабнснне да суфіксальных форм дало таксама карзюк (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dorastający

dorastając|y

падрастаючы;

dziewczyna ~a — амаль дарослая дзяўчына;

~e pokolenie — падрастаючае пакаленне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бяздо́глядны, ‑ая, ‑ае.

Які расце, жыве без догляду. [Алесь] хацеў бы цяпер быць табе [настаўніцы] удзячным за падарунак яго амаль бяздогляднаму малалецтву. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўзакры́ты, ‑ая, ‑ае.

Не поўнасцю закрыты, амаль закрыты. Нават у мёртвага ў яго [рыцара] высакародная пастава.. Напаўзакрытае белае аблічча, магутныя ногі. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўпралетарыя́т, ‑у, М ‑яце, м.

У капіталістычным грамадстве — блізкі да пралетарыяту клас наёмных рабочых, які амаль пазбаўлены ўласнасці і сродкаў вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нялётны, ‑ая, ‑ае.

Неспрыяльны для палёту (пра надвор’е, час і пад.). Надвор’е ў першай палавіне дня было хмурнае, амаль нялётнае. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўго́да, м.

Прамежак часу ў шэсць месяцаў; палавіна года. Канцэрт зацягнуўся — праграма была вялікая. Недарма Майбарада рыхтаваў яе амаль паўгода. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўраздзе́ты, ‑ая, ‑ае.

Амаль раздзеты, не зусім раздзеты. Пакуль начальства знаёмілася са спісамі хворых, паўраздзетых людзей трымалі.. на двары шпіталя. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўце́мра, ‑ы, ж.

Амаль поўная адсутнасць святла, асвятлення. У будынку тэатра панавала паўцемра: рэдка-рэдка дзе бясконцыя калідоры асвятляліся свечкамі. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)