obligation

[,ɑ:blɪˈgeɪʃən]

n.

1) абавя́зак -ку m.

2) абавяза́ньне n.

to be under an obligation — быць абавя́заным

to put under an obligation — абавя́зваць

3) доўг удзя́чнасьці

4) паслу́га f.; ла́ска f.

to repay an obligation — адплаці́ць за паслу́гу або́ ла́ску; сплаці́ць доўг удзя́чнасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

налага́ть несов., в разн. знач. наклада́ць, накла́дваць;

налага́ть наказа́ние наклада́ць (накла́дваць) ка́ру (пакара́нне);

налага́ть взыска́ние наклада́ць (накла́дваць) спагна́нне;

налага́ть обя́занность наклада́ць (накла́дваць) абавя́зак; (обязывать) абавя́зваць;

налага́ть запреще́ние наклада́ць (накла́дваць) забаро́ну, забараня́ць;

налага́ть штраф (на кого) наклада́ць (накла́дваць) штраф (на каго), штрафава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВІНАКУ́РАЎ Яўген Міхайлавіч

(н. 22.10.1925 г. Бранск, Расія),

рускі паэт. Скончыў Літ. ін-т імя Горкага (1951). Першая кн. «Вершы пра абавязак» (1951). Аўтар паэт. зб-каў «Сінь» (1956), «Прызнанні» (1958), «Слова» (1962), «Характары» (1965), «Відовішча» (1968), «Метафары» (1972), «Сярожка з Малой Броннай» (1974), «Кантрасты» (1975), «Жэрабя» (1978), «Быццё» (1982), «Іпастась» (1984), «Раўнадзенства» (1989) і інш. Асн. тэмы — духоўная сталасць чалавека, роздум над яго ўнутр. светам. Вершам Вінакурава ўласцівыя прыхільнасць да дакладнай быт. дэталі і імкненне да філас. асэнсавання жыцця. Аўтар паэмы «На Захад» (1981), перакладаў і літ.знаўчых артыкулаў. Дзярж. прэмія СССР 1987. Творы Вінакурава на бел. мову перакладалі Р.Барадулін, С.Гаўрусёў і інш.

Тв.:

Собр. соч. Т. 1—3. М., 1983—84.

т. 4, с. 182

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

psi

сабачы;

za ~e pieniądze — танна, за бясцэнак, за бесцань;

~a pogoda — сабачае надвор’е;

~e szczęście — сабачы лёс;

psi figiel — сабачы жарт;

to twój psi obowiązek! — гэта твой святы абавязак!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ought [ɔ:t] modal v.

1. : выражае неабходнасць, маральны абавязак;

She ought to come. Яна павінна прыйсці;

Such things ought not to be allowed in our society. Такія з’явы недапушчальныя ў нашым грамадстве.

2. : з перфектным інфінітывам выражае шкадаванне, папрок;

You ought to have agreed. Вам трэба было згадзіцца.

3. : выражае меркаванне, дапушчэнне;

They ought to be there by now. Зараз яны, верагодна, ужо там.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sacred [ˈseɪkrɪd] adj.

1. святы́, свяшчэ́нны; духо́ўны; рэлігі́йны;

a sacred duty святы́ абавя́зак;

sacred music духо́ўная му́зыка;

the sacred book Бі́блія;

a sacred object святы́ня;

a sacred procession хро́сны ход

2. непару́шны;

a sacred promise непару́шнае абяца́нне

3. fml (to) прысве́чаны;

sacred to the memory of my brother (звыч. надмагільны надпіс) све́тлай па́мяці майго́ бра́та

a sacred cow derog. чалаве́к, яко́га не́льга крытыкава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

seal2 [si:l] n.

1. пяча́тка, пяча́ць, кляймо́;

a lead seal пло́мба (на пасылцы);

an impression of a seal адбі́так пяча́ткі;

place under seals апяча́тваць

2. адбітак, след;

the seal of fate знак лёсу

3. знак, до́каз;

a seal of approval знак адабрэ́ння

4. урачы́стае абяца́нне, заро́к; абавя́зак

a seal upon one’s lips пяча́ць маўча́ння;

a seal of love poet. пацалу́нак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trust1 [trʌst] n.

1. даве́р, даве́р’е; ве́ра

2. адка́знасць, абавя́зак

3. law апе́ка (над маёмасцю);

a trust fund падапе́чны фонд;

hold in trust кірава́ць па даручэ́нні

4. econ. трэст; канцэ́рн;

a vertical trust вертыка́льны трэст

leave smth. in smb.’s trust даве́рыць што-н. каму́-н.;

take smth. on trust прыма́ць што-н. напаве́р, ве́рыць на сло́ва; браць у крэды́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

до́сыць, прысл.

1. Столькі, колькі патрэбна; дастаткова, даволі. Чаго жадаць яшчэ? Чаго хацець? Ёсць хлеба досыць. З. Астапенка. [Віктар] мае досыць цвёрдасці, каб выканаць самому ўскладзены на яго партыяй абавязак. Зарэцкі. / безас. у знач. вык. У нас усяго досыць. // безас. у знач. вык. Выражае загад, патрабаванне спыніць што‑н. Трэба растапіць абавязкова Мёртвы лёд халоднае вайны. Хай грыміць над светам наша слова: — Досыць трэсці бомбамі, паны! Смагаровіч. — Хлопцы, досыць спаць! Нікановіч.

2. (у спалучэнні з прым. або прысл.). Значна, у значнай ступені, даволі. Вёска была досыць вялікая, цягнулася ў адну лінію. Колас. Пасля жахлівага выбуху толавага зараду Антон Сафронавіч трохі недачуваў і з гэтай прычыны гаварыў досыць гучна. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узлажы́ць, ‑лажу, ‑ложыш, ‑ложыць; зак.

1. каго-што. Палажыць на што‑н., паверх, на верх чаго‑н.; ускласці. Узлажыць бервяно па сані. □ Кастусь памог узлажыць мяхі па воз. С. Александровіч. Толькі што .. [Мікола] нукнуў на каня — шусь ячмень з воза. Мікола закіпеў, узлажыў другі раз. Колас.

2. перан.; што. Даручыць каму‑н. які‑н. абавязак. Узлажыць адказнасць на брыгадзіраў.

3. што. Абл. Надзець. Асцярожна, каб не пабудзіць жонкі, злез Рыгор з пасцелі, узлажыў порткі, апрануў бравэрку і ціхенька выйшаў. Крапіва.

•••

Узлажыць што на алтар бацькаўшчыны (навукі, мастацтва, перамогі і пад.) — тое, што і скласці што на алтар бацькаўшчыны (навукі, мастацтва, перамогі і пад.) (гл. скласці).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)