карці́на ж
1. Bild n -es, -er; Gemälde n -s, -;
намалява́ць карці́ну перан veránschaulichen vt, (lébhaft) schíldern vt;
2. (абставіны, стан) Bild n, állgeméine Láge
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
спра́ўнасць ж
1. (добры стан) Intáktheit f -, in éinwandfreiem Zústand;
у по́ўнай спра́ўнасці erhálten, in gutem Zústand;
2. (спрытнасць) Behändigkeit f -, Flínkheit f -, Rührigkeit f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
◎ Печанцы́ ’печань, вантробы наогул’ (Бяльк.): у печанцох сядзіць (Стан.). Відаць, архаізм; параўн. рус. печенец ’жоўцевы пузыр’, ст.-рус. печенца — памянш. ад печень (XVI ст.). Да печань, пячонка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Стані́на ‘аснова, на якой манціруюцца асобныя часткі машыны або станка’ (ТСБМ), дыял. ‘палатно ў 18 пасмаў на стан кашулі’ (Жд. 3), станіна́ ‘палатно’ (Жыв. сл.). Да стані (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сула́дны ’адпаведны, узгоднены’, ’стройны, гарманічны’ (Стан.), сула́дна ’дружна, зладжана’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Сл. ПЗБ), сула́дно (ТС), сула́дна (suładna) ’лад, парадак, згода’ (Варл.). Ад сула́дзіць < ладзіць < лад (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Траха́ ‘трошкі’ (Шат., Жд. 2, 3, Др.-Падб., Гарэц., ТС), ‘ледзьве’ (навагр., Сл. ПЗБ), ‘амаль, ледзь’ (Жд. 2, Мал., Федар. 7; капыл., Жыв. сл.; ашм., Стан.). Гл. тро́хі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
за́тхласць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць і стан затхлага. Затхласць падвальнага паветра.
2. Затхлы, гнілы пах. Павеяла затхласцю.
3. перан. Закаснеласць, руціннасць. Шырокі не пераставаў у значна павышаным тоне расказваць аб затхласці местачковага жыцця. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запусце́ць, ‑ее; зак.
1. Прыйсці ў стан заняпаду, закінутасці; запуставаць. Месца, дзе стаяла вёска Мальва, пасля страшнага пажару запусцела, зарасло сасоннікам і дубняком. Кірэенка.
2. Абязлюдзець, апусцець. — Запусцеў двор, абязлюдзеў, — сказаў Камлюк. М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абмежава́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. абмежаваць, абмежавацца.
2. Тое, што стрымлівае, ставіць каго‑, што‑н. у пэўныя рамкі. Яшчэ было многа усялякіх абмежаванняў, правіл, якія нельга было парушаць. Мікуліч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мата́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. матаць 1 (у 1, 2 знач.) і стан паводле дзеясл. матацца 1 (у 1, 2 знач.).
мата́нне 2, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. матаць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)