турну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Разм.

1. Прагнаць адкуль‑н. або куды‑н. Стары ўгледзеў, што хлопец па вушы мокры, і, не пытаючыся і не дапытваючыся, што з ім сталася, турнуў яго ў хату. Сабаленка. Калі гітлераўцаў турнулі адсюль, млынар недзе быў знік, а цяпер вось зноў выплыў. Мележ. [Крылоў:] — Прагналі цара — добра. Але гэта паўсправы. Наша рэвалюцыя яшчэ наперадзе. Ёй Касоўскі не ўзрадуецца, бо мы турнём і радзянак, і мілюковых, і паскевічаў, і ўсіх крывасмокаў, а разам з імі і халуёў іх — касоўскіх. Шамякін. // Звольніць з пасады. — Калі верыць розным чуткам, то цябе, Мікалай, даўно трэба было турнуць з твае работы і аддаць пад суд за розныя вымаганні і пагрозы, — спакойна адказаў дзед Піліп. Ваданосаў. [Ганна:] [Старшыня] спачатку разгубіўся, а пасля так турнуў мяне з брыгадзірства, што і сёння апамятацца не магу. Губарэвіч.

2. Піхнуць, штурхнуць каго‑н. Тады, нават не заўважыў я, хто, — вырвалі ў мяне туза з рук, зграблі мяне ў ахапак ды як турнулі з гарышча па драбіне далоў, ледзьве я галаву не скруціў. Дубоўка. Купрыян хацеў ушчарэпіцца бацюшку ў валасы, але быў да таго п’яны, што жонка як турнула рукою, то ён задраў ногі тройчы і перакуліўся. Чарот. / у перан. ужыв. Патрашчыць ён [агонь] там, патрашчыць, набіраючыся сілы ды ад злосці пыхкаючы дымам, а тады як турне гэты дым у неба і сам за ім. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штуршо́к, ‑шка, м.

1. Кароткі, рэзкі дотык ці ўдар рухам ад сябе. Старшыня рэдкалегіі насценгазеты атрымаў ад суседа лёгкі штуршок у бок. Бядуля. Васіль моцным штуршком адапхнуў ад сябе Антося і прыўзняўся на левы локаць. Кулакоўскі. // звычайна мн. (штуршкі́, ‑оў). Біццё сэрца, пульсацыя крыві. Кроў штуршкамі біла ў скроні, туманіла свядомасць. Карпаў. — Заўтра ўстану і прыбягу сюды, — вырашыў Алежка і адразу адчуў, як гарачымі штуршкамі забілася сэрца, як забегалі па спіне халодныя дрыжыкі: весела і страшна стала яму. Вышынскі. // Рэзкае хістанне ў выніку ўдару, рыўка і пад. Падземныя штуршкі. □ Глухія штуршкі раз-пораз устрасаюць карабель. «Звязда». Ад рэзкага штуршка паляцяць з лавак пасажыры і чамаданы, не ўтрымаецца і жонка з дзіцем... Не, нельга спыняць састава! Васілёнак.

2. Рэзкі рух, якім адпіхваюцца ад чаго‑н. Штуршок ад трампліна. Штуршок ад берага. // Рэзкі рух уперад або ўгору; рывок. Андрэйка робіць моцны штуршок наперад, размахвае рукамі і то правым, то левым плячом сячэ цемру, і яна, як вада, расступаецца. Кавалёў.

3. Спец. Асобнае практыкаванне ў штурханні спартыўнага снарада. Па класічнаму трохбор’ю.. [Хальфін] набраў 305 кілаграмаў і ўстанавіў 2 рэкорды Беларусі — у рыўку дзвюма рукамі — 94,5 кілаграма і ў штуршку — 122,5 кілаграма. «Маладосць».

4. перан. Знешняе або ўнутранае пабуджэнне, што паскарае ці ўзмацняе якое‑н. дзеянне, служыць стымулам для развіцця чаго‑н. — А голад у дзевяностых гадах — .. быў штуршком да рэвалюцыйнага руху? — акрылілася Ліба. Гартны. Уздым патрыятычнай свядомасці беларускага народа.. даў моцны штуршок развіццю.. літаратуры. Барысенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчарба́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, што мае не ўсе зубы, рэдкія зубы. — Я-то ўжо думаў, што ў цябе зуб новы вырас. Уставіў бы, ці што, ходзіш шчарбаты, — падкалоў.. [Міця] Івана, намякаючы на той далёкі вечар. Кудравец. Цуглі былі ўжо густа ржавыя, бо хто ведае, калі яны закладваліся ў шчарбаты рот Крумкача. Кулакоўскі. / Пра зубы. Гэта быў гадоў дваццаці васьмі мужчына з шэрымі вачыма, з круглым задзёрыстым тварам і шчарбатымі зубамі. Скрыган.

2. Які мае няроўныя, са шчарбінамі краі. Шчарбатая лыжка. □ А бацька адчыняе скрынку, дастае шчарбаты чайнік. Лынькоў. Палез у печку. Дастаў адтуль шчарбаты чыгунок з капустаю. П. Ткачоў. // Які мае няроўнае, нявострае з зазубрынамі лязо. Шкрэбнуў па поснай патэльні шчарбаты нож. Бураўкін. // Які мае няроўную, з выбоінамі, паверхню. Бутэлька яшчэ ракатала па шчарбатым паркеце, нібы нехта нябачны каціў яе. Караткевіч. Пералажылі шчарбатыя, пазламаныя масты, збудавалі трохі новых. Мележ. Сям-там шчарбаты камень пачынаў абшмульваць і ўядацца ў кару. Арочка.

3. перан. Які мае няроўныя або з дзіркамі абрысы. Месцамі край неба падпіралі шчарбатыя хвойнікі. Бядуля. Сям-там, як бы ля падножжа, да .. [будынкаў] туліліся драўляныя домікі з седлаватымі дахамі і шчарбатымі комінамі. Карпаў.

4. Які мае паменшаны, малы серп (пра месяц). І раўнадушна на зямлю пазіраў стары шчарбаты месяц. Асіпенка.

5. перан. Несапраўдны; няпоўны, аднабокі. — Свет вялік, — кажа пан, — можа, і праўда. — Праўда, то праўда, пане, хоць і шчарбатая. Якімовіч. // Няўдалы, няшчасны. Значыць, лёс мой такі шчарбаты. Трэба скарыцца. Пянкрат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зо́лата ср., в разн. знач. зо́лото;

чы́стае з. — чи́стое зо́лото;

заплаці́ць ~там — уплати́ть зо́лотом;

шыць — ~там шить зо́лотом;

○ суса́льнае з. — суса́льное зо́лото;

алімпі́йскае з. — олимпи́йское зо́лото;

◊ на ва́гу з. — на вес зо́лота;

асы́паць ~там — осы́пать зо́лотом;

не ўсё то́е з., што блішчы́ць — посл. не всё то зо́лото, что блести́т;

у зо́лаце хадзі́ць — в зо́лоте ходи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

капа́цца несов.

1. в разн. знач. копа́ться; (искать, перебирать — ещё) ры́ться;

дзе́ці капа́юцца ў пяску́ — де́ти копа́ются в песке́;

к. ў агаро́дзе — копа́ться в огоро́де;

сыры́ пясо́к лёгка капа́ецца — сыро́й песо́к легко́ копа́ется;

вы не́шта до́ўга капа́ецеся — вы что-то до́лго копа́етесь;

к. ў папе́рах — копа́ться (ры́ться) в бума́гах;

2. страд. ры́ться; копа́ться; см. капа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

аказа́цца I сов. оказа́ться;

ён ~ўся знаёмым — он оказа́лся знако́мым

аказа́цца II сов.

1. (сказать что-л.) пода́ть го́лос; (с отрицанием — ещё) сло́вом не обмо́лвиться;

не́хта ~за́ўся з друго́га пако́я — кто́-то по́дал го́лос из друго́й ко́мнаты;

маўча́ў уве́сь час і не ~за́ўся — молча́л всё вре́мя и сло́вом не обмо́лвился;

2. (откликнуться на зов) отозва́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пець несов., в разн. знач. петь;

п. рама́нс — петь рома́нс;

п. у о́перы — петь в о́пере;

не́дзе пе́ла скры́пка — где́-то пе́ла скри́пка;

за акно́м пяе́ салаве́й — за окно́м поёт солове́й;

што ты мне пяе́ш? — что ты мне поёшь?;

◊ п. дыфіра́мбы — петь дифира́мбы;

п. у ву́шы — дуть (петь) в у́ши;

п. ла́зара — петь ла́заря

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ру́пець несов., разг.

1. (каму) беспоко́ить (кого), трево́жить (кого), забо́тить (кого);

яму́ ру́піла то́е, што се́на яшчэ́ не зве́зена — его́ беспоко́ило (трево́жило, забо́тило) то, что се́но ещё не свезено́;

2. безл. хоте́ться;

яму́ ру́піла дадо́му — ему́ хоте́лось домо́й;

◊ што каму́ ру́піць, той то́е і жу́піць — погов. что у кого́ боли́т, тот о том и говори́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ці

1. союз разд. и́ли, иль; (при повторении — ещё) ли, ль (ставится после слова, к которому относится); ли́бо;

балі́ць у вас галава́ ці пераста́ла? — боли́т у вас голова́ или переста́ла?;

у вёсцы было́ ўжо пабудава́на хат тры́ццаць ці со́рак — в дере́вне бы́ло уже́ постро́ено изб три́дцать и́ли (иль) со́рок;

ці ра́на, ці по́зна, але́ прыйду́ — ра́но ль, по́здно ли, но приду́;

2. союз условно-разд. ли, ль;

ці гэ́тай даро́гай по́йдзеш, ці той, — вы́йдзеш да ракі́ — э́той ли доро́гой пойдёшь, той ли — вы́йдешь к реке́;

3. союз вопр. и́ли, иль, ра́зве;

ці ж ты не чуў пра гэ́та? — и́ли (иль, ра́зве) ты не слыха́л об э́том?;

4. частица вопр. ли, ль (ставится после слова, к которому относится);

ці ве́дае ён гэ́та? — зна́ет ли он э́то?;

ці не хо́ладна табе́? — не хо́лодно ли тебе́?;

ці ба́чылі вы яго́? — вида́ли ль вы его́?;

ці ж не со́рамна вам? — не со́вестно ли вам?;

◊ так ці іна́чай — так и́ли и́на́че;

ці то — а) то ли; б) то бишь;

ці што — что ли;

ці до́ўга, ці ко́ратка — до́лго ли, ко́ротко ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

магазі́н м

1. (крама) Láden m -s, Läden, Geschäft n -(e)s, -e;

уні вер са́льны магазі́н Wárenhaus n -es, -häuser; Káuf haus n;

прам та ва́р ны магазі́н Industríewarengeschäft n;

прадук то́ вы магазі́н Lé bens mittel geschäft n;

магазі́н гато́вага адзе́ння Konfek tiónsge schäft n, Bekléidungshaus n;

магазі́н мужчы́нскага гато́вага адзе́н ня Hérren ausstatter m -s, -;

мэ́блевы магазі́н Möbelhaus n, Éin richtungs haus n;

магазі́н канцтава́раў Papíer- und Schréib warenhand lung f;

парфюме́рны магазі́н Parfümeríe f -, -í¦en;

магазі́н агаро́дніны Gemüsehandlung f;

антыква́рны магазі́н Antiquitätenladen m -s, -läden;

2. спец Magazín n -s, -e; Satz m -es, Sätze

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)