аліфаты́чны

(ад гр. aleiphar, -atos = тлушч)

тлусты, ацыклічны;

а-ыя злучэнні — арганічныя злучэнні, у якіх атамы вугляроду злучаны паміж сабой у прамыя незамкнёныя ланцугі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыскрэ́тны

(лац. discretus)

перарыўны, які складаецца з асобных частак;

д-ая велічыня — велічыня, паміж асобнымі значэннямі якой заключаны толькі канечны лік іншых яе значэнняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыястэрэаме́ры

[ад дыя- + стэрэа(іза)меры]

ізамеры, якія адрозніваюцца паміж сабой канфігурацыяй двух або некалькіх элементаў асіметрыі і не адносяцца адзін да аднаго як прадмет да яго люстэркавага адлюстравання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зо́на

(лац. zona, ад гр. zone = пояс)

прастора, раён, тэрыторыя паміж якімі-н. граніцамі, характарызуецца агульнымі адзнакамі (напр. арктычная з., лясная з., бяз’ядзерная з.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інтэрферо́н

(ад лац. inter = паміж + ferre = несці)

рэчыва, якое выпрацоўваецца клеткамі пасля кантакту з вірусам і робіць іх больш-менш неўспрымальнымі да віруснай інфекцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канкурэ́нцыя

(с.-лац. concurrentia)

1) спаборніцтва, барацьба за дасягненне найлепшых вынікаў, пераваг;

2) эканамічная барацьба, саперніцтва паміж разрозненымі вытворцамі прадукцыі за атрыманне найбольшых прыбыткаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паліно́м

(ад палі- + гр. nome = частка)

алгебраічны выраз, які складаецца з некалькіх адначленаў, злучаных паміж сабой знакамі складання або адымання; мнагачлен (параўн. біном, маном).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палярагра́фія

(ад лац. polaris = палярны + -графія)

электрахімічны метад аналізу, які грунтуецца на вымярэнні залежнасці паміж сілай току і канцэнтрацыяй рэчыва, што абумоўлівае гэты ток.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

па́рад

(гр. parodos)

1) праход па архестры паміж амфітэатрам і скенай у старажытнагрэчаскім тэатры;

2) першая ўступная песня хору ў антычнай трагедыі і камедыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

плі́нтус

(гр. plinthos = цэгла, пліта)

1) вузкая планка, якая закрывае шчыліну паміж сцяной і падлогай;

2) вонкавы выступ у ніжняй частцы якога-н. збудавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)