◎ Ланту́ш, лануш ’ландыш майскі, Convallaria majalis L.’ (маг., Кіс.; глыб., Сл. паўн.-зах., Інстр. 2). Запазычана з польскай мовы ў выглядзе ‑ланыш (< łanysz), пасля ‑ы‑ > ‑у‑ (Карскі, 1, 239). У лантуш ‑т‑ паразітычнае, як ‑д‑ у ландыш (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пачом ’адкуль, чаму’ (Нас.), ’колькі’ (бар., Сл. ПЗБ). Відаць, уплыў рус.мовы, параўн. рус.почём ’тс’. Узыходзіць да па‑ (< прасл.po‑) і чьто (< прасл.čьto, М. скл. čemь) > што (гл.). Параўн. серб.-харв.по́чем ’колькі, па якой цане’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пле́ктар ’медыятар да мандаліны’ (Інстр. 3). Праз рускую (плектр) ці польскую (plektr — гл. Варш. сл., 3, 66, цяпер — pleklron, SWO, 1980) мовы з с.-лац.plēclrum ’палачка, якой ударалі па струнах кіфары ці ліры’ < ст.-грэч.πλῆκτρον ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ро́счынак (росчынок) ’рашчына’ (хойн., Мат. Гом.). Можна дапусціць уплыў польск.мовы (rozczyn ’тс’ з суф. *‑ъkъ > ‑ок). Аднак вядома і польск.rozczyna ’тс’. Да раз‑/рос‑ (< прасл.*orz‑) і чыніць < прасл.*činiti ’рабіць’ (гл.). Параўн. укр.ро́зчин ’раствор’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сыро́к ’рыба пелядзь, Coregonus peled (Gmelin)’ (ЭПБ; віц., Грач.), параўн. рус.сыро́к ’тс’, ’від ласося’. Відаць, з рускай мовы; назва распаўсюджана пераважна ў Сібіры і выводзіцца з ханты-мансійск.sărəx, sorəx ’Coregonus vimba’ (Фасмер, 3, 820; Анікін, 517).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
genius
[ˈdʒi:niəs]
n., pl. geniuses
1) ге́ній -я m., генія́льнасьць f.
a man of genius — генія́льны чалаве́к
2) генія́льны чалаве́к, ге́ній -я m.
3) вялі́кая здо́льнасьць, таленаві́тасьць, генія́льнасьць f.
to have a genius for acting — мець здо́льнасьць да акто́рства
6) (pl. genii) дух -а m., до́бры дух або́ злы́, які́я ўплыва́юць на жыцьцё чалаве́ка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Барахло́ (БРС, Нас., Сакал., Сцяшк. МГ, Шат.). Рус.бара́хло́, укр.барахло́. Бел. і ўкр. словы, мабыць, запазычаныя з рус.мовы. Слова не вельмі яснага паходжання. Старая версія пра запазычанне з манг.мовы (ССРЛЯ, I, 275; Рудніцкі, 78; Аткупшчыкоў, ЭИРЯ, V, 73–79) не вельмі пераконвае. Шахматаў (ИОРЯС, 7 (2), 352 і наст.) прапанаваў звязаць з ст.-рус. і дыял.бо́рошень ’дарожныя пажыткі, запасы; скарб і г. д.’ Далей звязваюць з чэш.brašna ’сумка’. Гл. Шанскі, 1, Б, 41. Шавялоў, Prehistory (414) лічыць, што ў слове барахло́ — «а- паўнагалоссе» і параўноўвае з укр.бо́рошно ’мука’. Вельмі няпэўна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Дабрадзе́й (у розных знач.). Укр.добро́дій, рус.дыял.доброде́й, чэш.dobroděj, славац.dobrodej, польск.dobrodziej, ст.-слав.добродѣи. Прасл.*dobrodějь складанае слова: *dobrъ і вытворнае ад дзеяслова *dějati. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 5, 42 (дзіўна, што тут наогул не прыводзіцца бел. матэрыял, ня гледзячы на тое, што ён добра засведчаны ў слоўніках); Слаўскі, 1, 151. Усё ж такі ў некаторых значэннях гэтага слова, магчыма, выяўляецца польскі ўплыў на ўсх.-слав.мовы (дакладней, у пэўных выпадках трэба лічыцца з магчымымі прамымі запазычаннямі з польск.мовы). Так, у значэнні ’васпан’ укр. і бел. словы, бясспрэчна, запазычаны з польск.dobrodziej з такой жа семантыкай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Казадо́й ’птушка Caprimulgus’ (БРС, ТСБМ). Нягледзячы на пашырэнне ў слав. мовах: укр.козодій, рус.козодой, польск.kozodój, чэш.kozodoj, славен.kozodòj, серб.-харв.ко̏зодој, балг.уст.козодой (лічыцца запазычаннем з рус.мовы), не з’яўляецца старажытным. Паходзіць з лац.caprimulgus ’птушка казадой’ і ’пастух, чалавек, які доіць коз’, capra ’каза’ і mulgere ’даіць’. Лац. слова адлюстроўвае старажытнае павер’е, што гэта птушка ўначы высмоктвае малако ў коз. Аб шляхах запазычання меркаваць цяжка; рус.козодойФасмер (2, 279) лічыў або кніжнай калькай праз ням.Ziegenmelker з лац., або непасрэдна з лац.caprimulgus. Бел. слова — з рус. або польск.мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Касе́ц ’касец’ (ТСБМ, БРС, Сцяшк., Бяльк.). Рус.косе́ц ’тс’, укр.дыял.коси́ць ’тс’, чэш.дыял.kosec ’касец’, ’жнец’, славац.kosec (такая ж форма сустракаецца ў дыялектах славац.мовы), польск.дыял.kosiec. Параўн. далей серб.-харв.ко̀сац ’касец, жнец’, славен.kósec ’касец’. Прасл. форма *kosьcь ’касец’, ’жнец’; утворана ад прасл. дзеяслова *kositi ’касіць, жаць’ пры дапамозе суф. *‑ьcь, які ўтвараў у прасл. мове nomina agentis. Фармацыі гэтага тыпу, як можна бачыць з агляду матэрыялу ў Трубачова, Эт. сл., 11, 181, адсутнічаюць у некаторых слав. мовах (у прыватнасці, балг., в.-луж.), што яшчэ раз сведчыць аб дыялектным характары прасл.мовы.