Ґаляшо́вачкі (з выбухным ґ) ’туфлі парусінавыя або брызентавыя’ (Жд. 1) утварэнне ад галёш (гл.). Назва дадзена, відаць, па знешняму падабенству галяшовачак з галёшамі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Грэ́чка ’грэчка’ (БРС). Параўн. рус. гре́чка, укр. гре́чка ’тс’. Усх.-слав. утварэнне ад *grьkъ ’грэк’. Гл. Шанскі, 1, Г, 169; Фасмер, 1, 457.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дада́на ’від стаячага вулля’ (Сцяшк.). Утварэнне на базе вядомага ў гэтых гаворках словазлучэння дада́ныя ву́ллі ’вуллі без ножак’ («…без ножкаў, а на калкох»).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лабуры́ ’стрыжні ў птушыным пер’і’, ’сцяблы ў лістах’ (ваўк., Сл. паўн.-зах.). Утварэнне з суфіксам -t/p-, гепетычна роднаснае да літ. lämbas ’націна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скла́дкаI ж Flte f -, -n; Rnzel f -, -n, Frche f -, -n (зморшчына);

скла́дка мясцо́васці геал Bdenwelle f -, -n, Geländefalte f;

скла́дкі зямно́й кары́ геал rdfalten pl;

утварэ́нне скла́дак Fltung f -;

глыбо́кая скла́дка tief ingelegte Flte;

у скла́дку in Flten;

скла́дка на штана́х Bügelfalte f;

у дро́бную скла́дку gefltet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Апавяда́чы, павяда́чы ’расказчык’ (Гарэц.). Параўн. укр. і польск. з суф. ‑ач. Бел. утварэнне ад апавядаць своеасаблівае, па ўзору іншых агентыўных назоўнікаў-прыметнікаў (анялісты, арганісты).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бальклі́вы ’карослівы, шурпаты (пра бульбу)’ (Жд.). Утварэнне ад бо́лька ’болька, ранка’ (Бяльк.). Параўн. і рус. дыял. бо́лька ’балючае месца, рана, балячка; кароста, фурункул’ (заходняе).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лешукі́ ’лесуны, лясныя нячысцікі’ (Нік. Няч.). Рэгіянальнае бел. утварэнне з суф. ‑ук ад леш- (параўн. гродз. ле́шы (Сл. паўн.-зах.), рус. леший < lěs‑jь).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Падкі́днік, подкіднік ’бабок трохлісты, Menyanthes trifoliata L.’ (Бейл.). Зыходзячы са словаўтваральнай структуры, утварэнне ад прыметніка *падкідны, які да кідаць (гл.); але семантычная матывацыя невядомая.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бала́чка ’размовы, пустаслоўе’. Укр. бала́чка, балачки́ (мн.) ’тс’. У рус. мове ў гэтым значэнні няма. Бел.-укр. утварэнне (суфіксам ‑ка) ад дзеяслова бала́каць ’размаўляць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)