рыхтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак.

1. каго-што. Рабіць годным, гатовым (для выкарыстання, ужывання, для ажыццяўлення чаго-н., для работы).

Р. глебу пад пасевы.

Р. хворага да аперацыі.

Р. кадры.

2. што. Працаваць над выкананнем чаго-н., распрацаваць што-н.

Р. матэрыялы для даклада.

Р. дыпломную работу.

3. што. Збірацца, намервацца зрабіць што-н., задумваць што-н.

Р. удар па праціўніку.

4. што. Варыць ежу, гатаваць.

Р. вячэру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Паўхе́ніч ’удар па вуху; аплявуха’ (Нас.). Спачатку ⁺паўхень (з па і ву́ха), пазней далучыўся суфікс аддзеяслоўных назоўнікаў ‑іч (параўн. пацягавіч, перабірыч), таму што ў слове скрытна існуе дзеянне, яго вынік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

net, ~u

м. спарт. сетка; удар па сетцы (у тэнісе, валейболе)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

złagodzić

зак. змякчыць;

złagodzić uderzenie — амартызаваць удар;

złagodzić ból — зменшыць боль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dopust, ~u

м. удар лёсу; кара; наканаванне;

dopust boży — божая кара

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лясь! — выклічнік у значэнні дзеяслова ляскаць, ляснуць ’ударыць па голым целе’, ’падзенне, удар’, ’бразь, плясь!’ (ТСБМ, Гарэц., Шат.; полац., мсцісл., Нар. лекс.; паст., Сл. ПЗБ). Утворана ад ля́скаць (Праабражэнскі, 1, 497).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

inflict

[ɪnˈflɪkt]

v.t.

1) нано́сіць (уда́р); спрычыня́ць (боль)

2) навя́зваць; навя́звацца, набіва́цца

•

- inflict a penalty

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

jab

[dʒæb]

1.

n.

штуршо́к, уда́р чым-н. во́стрым

2.

v.t. (-bb-)

ты́каць, по́ркаць, то́ркаць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адпары́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; заг. адпарыруй; зак.

1. Адбіць удар праціўніка (звычайна пры фехтаванні). Чарапіцкі з месца кінуўся да Барвіны.., але той ужо стаяў на нагах, гатовы адпарыраваць удары. Пестрак.

2. перан. Абвергнуць, адхіліць чые‑н. довады, папрокі. Калі ж дакладчык прабаваў адпарыраваць рэпліку, у пакоі ўспыхваў гучны рогат. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

батма́н

(фр. battement = стуканне, біццё)

1) група рухаў у класічным танцы;

2) удар зброяй па зброі праціўніка пры фехтаванні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)