Schwund
m -es
1) стра́та, знікне́нне
2) мед. атрафі́я
3) усу́шка, уса́дка
4) радыё затуха́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
дэграда́цыя
(лац. degradatio = паніжэнне)
паступовае пагаршэнне, страта ранейшых добрых якасцей; заняпад (напр. д. глебы, д. культуры).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
failure
[ˈfeɪljər]n.
1) няўда́ча f., права́л -у m., непасьпяхо́васьць f.
The trip was a failure — Пае́здка не ўдала́ся
a failure of crops — неўраджа́й -ю m.
2) упа́дак сі́лаў, стра́та f.
a failure of eyesight — стра́та зро́ку
3) банкру́цтва n.
4) няўда́чнік -а m., няўда́чніца f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
акіне́зія
(гр. akinesia = нерухомасць)
страта здольнасці да актыўных рухаў у выніку паралічу, болю, пры некаторых псіхічных захворваннях.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
анестэзі́я
(гр. anaisthesia = неадчувальнасць)
1) страта або паслабленне ўспрымальнасці да знешніх раздражненняў;
2) абязбольванне пры дапамозе анестэтыкаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Тра́та ‘страта, згуба, выдатак’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Нас., Бяльк.), сюды ж тра́тня ‘выдаткі’ (Ласт.), тра́тны (тратный) ‘дарэмны, згубны’ (Нас.). Да тра́ціць (гл.). Дапускаецца магчымасць паходжання прасл. *trata з суф. ‑t‑, як *vьr̥t‑ta > вярста́ з і.-е. *ter‑/*tr‑ (ЕСУМ, 5, 623; Фасмер, 4, 94), прадстаўленага ў церці (гл.), укр. теряти ‘губляць’, рус. терять ‘тс’ і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ubytek, ~ku
ubyt|ek
м.
1. змяншэнне;
~ek słuchu — пагаршэнне слыху;
2. страта, урон, шкода
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
забыццё н
1. (страта ўспамінаў) Vergéssenheit f -; Bewússtlosigkeit f - (непрытомнасць);
2. (дрымота) Dämmerzustand m -(e)s, -stände, Hálbschlaf m -(e)s;
3. (задуменнасць) tíefes Náchdenken, Náchdenklichkeit f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
геміанестэзі́я
(ад гемі- + анестэзія)
страта адчувальнасці на адной палавіне цела, якая з’яўляецца ў выніку парушэння праводнасці адчувальных нерваў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Ро́шына ’крошка’: да абеду нават рошыны ня было ў роця (навагр., Нар. словатв.). Утварэнне з суф. адзінкавасці ‑ін‑а ад крош‑к‑а як дзярніна ’кавалак дзёрну’, вераўчына ’кавалак вяроўкі’, дзе ў якасці ўтваральнага выступае рэчыўны назоўнік, які абазначае цэласную масу, што можа распадацца на асобныя кавалкі. Страта пачатковага к‑, магчыма, пад уплывам раса́, параўн. расінкі ў роце не было. Гл. крошка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)