suntan

[ˈsʌntæn]

1.

n.

1) со́нечны зага́р

2) сьве́тлы жаўта́ва-руды́ ко́лер

2.

adj.

сьве́тлы жаўта́ва-руды́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Рудзя́га ’парыжэлае ад дажджу сена’ (ТС). Ад руды (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прапла́віць, ‑плаўлю, ‑плавіш, ‑плавіць; зак., што.

1. Падвергнуць плаўцы, пераплавіць. Праплавіць сто тон руды.

2. Плавіць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́плавіць, ‑плаўлю, ‑плавіш, ‑плавіць; зак., што.

Расплавіўшы, вылучыць, атрымаць што‑н. Выплавіць жалеза з руды. Выплавіць тону чыгуну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыта́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тытану, змяшчае ў сваім саставе тытан ​2. Тытанавыя руды. Тытанавы сплаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rudowęglowiec

м. судна для перавозкі вугалю і руды

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Сураві́на ’суравы, руды колер’ (іўеў., Сл. ПЗБ). Да суравы, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

auburn

[ˈɔbərn]

adj.

кашта́навы; руды́, чырво́на-кары́чневы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

жалезару́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да жалезнай руды, звязаны з яе здабычай і апрацоўкай. Жалезарудная прамысловасць. Жалезарудны раён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурмя́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сурмы ​1 (у 1 знач.), утрымлівае ў сабе сурму. Сурмяныя руды. Сурмяны блішчак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)