інструмента́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст, заняты вырабам інструментаў (у 1 знач.).

Слесар-і.

|| ж. інструмента́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гарнавы́, -а́я, -о́е.

1. гл. горан.

2. у знач. наз. гарнавы́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. Рабочы пры горне.

Г. доменнай печы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рознарабо́чы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Рабочы на розных падсобных работах, якія не патрабуюць пэўнай прафесіі.

|| ж. рознарабо́чая, -ай, мн. -ыя, -ых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

labourer [ˈleɪbərə] n. BrE некваліфікава́ны рабо́чы;

a farm labourer рабо́тнік на фе́рме

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Валковы ’рабочы, які перыць бялізну’ (БРС). Да валёк, вал 3.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ва́пельнік ’рабочы, што здабывае вапняк, вапну’ (КТС). Да вапельны < вапа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ва́пеннік ’рабочы, які працуе ля вапельні’ (КТС). Да вапенны < вапа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сезо́нны в разн. знач. сезо́нный;

с. рабо́чы — сезо́нный рабо́чий;

с. біле́т — сезо́нный биле́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

гру́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы на пагрузцы або разгрузцы чаго-н.

|| ж. гру́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. гру́зчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бурла́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (гіст.).

Рабочы ў арцелі, якая цягнула паўз бераг супраць цячэння судны.

|| прым. бурла́цкі, -ая, -ае.

Бурлацкая арцель.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)