стара́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Рабочы, які займаецца саматужнай здабычай золата; золаташукальнік.

|| прым. стара́цельскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)