цы́трус, ‑у, м.

1. Дрэва ці куст сямейства рутавых (апельсіны, лімоны, мандарыны і пад.).

2. Плод гэтага дрэва. «А дзе мы цытрусаў, скажыце, набяром?» — Задаў пытанне хтось. Корбан.

[Лац. citrus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

puzzle​1 [ˈpʌzl] n.

1. пазл, зага́дка, галавало́мка;

a crossword puzzle крыжава́нка, красво́рд

2. ця́жкае пыта́нне, прабле́ма; зада́ча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

query​2 [ˈkwɪəri] v.

1. выка́зваць сумне́нне;

query a statement выка́зваць сумне́нне нако́нт зая́вы

2. fml задава́ць пыта́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

readdress [ˌri:əˈdres] v.

1. пераадрасо́ўваць (карэспандэнцыю, інфармацыю)

2. зноў звярну́цца (да каго-н.); паўто́рна зада́ць пыта́нне ( каму-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

embarrass [ɪmˈbærəs] v.

1. бянтэ́жыць;

She was embarrassed by the question. Пытанне збянтэжыла яе.

2. перашкаджа́ць, заміна́ць; ускладня́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fiendish [ˈfi:ndɪʃ] adj.

1. жо́рсткі; страшэ́нны

2. infml мудраге́лісты; склада́ны, ця́жкі;

a fi en dish question мудраге́лістае пыта́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vernéinen

vt адмаўля́ць

éine Fráge ~ — адмо́ўна адказа́ць на пыта́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

grúndlegend

a асно́ўны, прынцыпо́вы

die ~e Fráge — карэ́ннае [грунто́ўнае] пыта́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Іро́нія. Крыніца запазычання: грэч. εἰρωνεία ’пытанне’, потым ’пытанне, якое ставіць у тупік’, ’тонкая насмешка’, адкуль лац. ironia. У бел. мову слова трапіла праз рус. (Крукоўскі, Уплыў, 77). У рус. з 10‑х гадоў XVIII ст. (Біржакова, Очерки, 365) з польск., улічваючы націск (Фасмер (2, 139) не выключае магчымасці французскага ці нямецкага пасрэдніцтва, Шанскі (2, I, 114–115) называе французскую крыніцу).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тракта́т, ‑а, М ‑таце, м.

1. Навуковая праца, у якой разглядаецца якое‑н. асобнае пытанне ці праблема. Філасофскі трактат. Палітыка-эканамічны трактат.

2. Спец. Міжнародны дагавор, пагадненне. Мірны трактат.

[Ад лац. tractatus — абмеркаванне, разгляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)