гурт​2

(ням. Gurt = пояс)

1) тое, што і нервюра 1;

2) рабро чаканнай манеты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сімфі́зіс

(гр. symphysis = зрашчэнне)

косці, якія зрасліся (напр. косці, што ўваходзяць у пояс задніх канечнасцей).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

суба́рктыка

(ад суб- + арктыка)

геаграфічны пояс у Паўн. паўшар’і, размешчаны паміж арктычным і ўмераным паясамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ко́ркавы I

1. про́бковый;

к. шлем — про́бковый шлем;

к. по́яс — про́бковый по́яс;

~вая падэ́шва — про́бковая подошва́;

2. про́бочный;

к. заво́д — про́бочный заво́д;

○ ~вае дрэ́ва — про́бковое де́рево;

к. дуб — про́бковый дуб

ко́ркавы II анат. ко́рковый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́сак, -ска м.

1. по́яс, реме́нь;

2. (ремень, перекинутый через седёлку) чересседе́льник, попере́чник;

3. поло́ска ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ізазо́ма

(ад ba- + гр. zoma = пояс)

насякомае атрада перапончатакрылых; шкодзіць зерневым культурам, травам і пладовым дрэвам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кута́с

(тур. kutas)

пучок нітак, звязаных на адным канцы разам, для ўпрыгожання (напр. пояс з кутасамі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Тасе́мка ’тасьма’ (Байк. і Некр., Ласт., Сл. ПЗБ), ’вузенькая стужка, паясок’ (Скарбы), ’вузкая каляровая тканіна, з якой даўней выкладалі ўзоры на сярмязе’ (Варл.), ’пояс’ (мёрск., стаўб., саліг., ЛА, 4), ’саматканы пояс без узораў’ (Сцяшк.), та́семка і тасёмка ’тасьма’ (Нас.), тасёмка ’тасьма’; ’завязка з тасьмы’ (ТСБМ, Бяльк.), ’вузкая палоска, якую нашывалі на спадніцы, фартухі’ (Жд. 2). Гл. тасьма.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вярзёнка ’шырокі пояс, плецены з воўны’ (палес., Сак.). Утворана ад прыметніка вярзёны (< вьрзенъ) і суф. ‑ка. Да вярзці́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

папру́га, ‑і, ДМ ‑рузе, ж.

1. Раменны пояс або наогул пояс. На ім кучомка, верх зялёны, Кажух кароценькі, чырвоны. А стан шырокая папруга Сціскае спрытна, лоўка, туга. Колас. Том Блейн паправіў папругу на камбінезоне і асцярожна адчыніў дзверы ў кабінет. Гамолка.

2. Частка збруі для ўмацавання сядла, падсядзёлка на спіне каня. Шэмет злез з сядла, аслабіў папругу і пусціў каня папасвіцца. Лобан. Ашмо[ткі] пены маталіся на конскіх храпах, на сядзельных папругах. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)