Verbum

анлайнавы слоўнік

ці́хі

1. (нягучны) leis(e); gedämpft (прыглушаны);

ці́хія кро́кі léise Schrítte;

ці́хім го́ласам mit gedämpfter [léiser] Stímme;

ці́хая гадзі́на Rúhestunde f -, -n (у бальніцы і г. д.);

2. (лагодны, пакорлівы) still, rúhig; fríedlich;

ці́хі но́раў ein sánftes Gemüt, ein sánfter Charákter [kɑ-];

ці́хае дзіця́ ein rúhiges Kind;

3. разм (павольны) lángsam;

ці́хімі кро́камі mit lángsamen Schrítten;

◊ у ці́хім бало́це чэ́рці вяду́цца ці́х ≅ stílle Wásser sind tief

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Млець ’траціць прытомнасць, свядомасць’, ’абміраць’, ’слабнуць, нямець’, ’вянуць’, ’баяцца’, ’доўга парыцца ў закрытай пасудзіне’ (ТСБМ, Нас., Яруш., Касп., Шат., Гарэц., Растарг., ТС; тураў., КЭС; КЭС, лаг.; смарг., Сл. ПЗБ). Укр. млі́ти, рус. млеть, ст.-рус. мьдлити, польск. mdleć, чэш. omdlíti, ст.-чэш. mdléti, славац. mdlieť, славен. medléti, medȅl, medlȇn ’слабы, худы’, харв. mlȇdan ’худы’, ст.-ц.-слав. мъдлъ. Не зусім яснае слова. Паводле Скока (2, 442), харв.-славен. прыметнікі — самастойныя ўтварэнні з blijed ’бледны, цьмяны’. Бязлай (2, 175) супастаўляе славен. medléti з рус. модеть ’слабець’ (гл. бел. мадзе́ць) і з медленный (як Бернекер, 2, 64 і Фасмер, 2, 632), але і з літ. maũsti ’ныць, сумаваць, быць прыгнечаным’, выводзячы прасл. форму mъdъlъ — другую ступень рэдукцыі да muditi, аднак дапускаючы таксама і кантамінацыю розных блізкіх лексем: maleti, mleti, mlahav. Махэк₂ (356–357) апрача рус. медлить дадае яшчэ меледа́ ’прамаруджванне’, выводзячы прасл. форму mьdъ, а паводле меледи́ть — meld‑. Сюды ж бел. мля́вы ’пазбаўлены бадзёрасці, вялы, слабы, стомлены, павольны’ (ТСБМ) < мляўкі ’тс’, ’парны, гарачы, які даводзіць да млявасці’ (Сцяшк., Сл. ПЗБ, Мат. Гом., Мат. Маг.; КЭС, лаг.), млевота ’стомленасць’ (Растарг.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

slow¹ [sləʊ] adj.

1. паво́льны, ці́хі, мару́дны, няху́ткі;

a slow oven малы́, сла́бы аго́нь (у духоўцы);

a slow train цягні́к з усі́мі прыпы́нкамі;

walk at a slow pace ісці́ паво́льнай хадо́й

2. тупы́, няке́млівы;

He is slow at figures. Ён дрэнна цяміць у лічбах.

3. (in/about) мару́дны, мару́длівы;

He was slow in arriving. Ён спазніўся з прыездам.

4. су́мны, неціка́вы (пра фільм, кнігу і да т.п.)

5. : My watch is

3 mi nutes slow. Мой гадзіннік адстае на 3 хвіліны.

slow down [ˌsləʊˈdaʊn] phr. v.

1. збаўля́ць ху́ткасць

2. запаво́льваць; запаво́львацца;

The traffic slowed down. Рух стаў больш па вольным.

slow up [ˌsləʊˈʌp] phr. v.= slow down

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

slack

[slæk]

adj.

1) сла́бкі, нямо́цна наця́гнуты (пра вяро́ўку, ле́йцы)

2) нядба́лы

a slack housekeeper — нядба́лая гаспады́ня

3) паво́льны

at a slack pace — паво́льнай хадо́ю

4) вя́лы (пра га́ндаль, ры́нак)

1) засто́й -ю m. (у га́ндлі); ці́хі пэры́яд, заці́шша n., час бязьдзе́йнасьці

2) час памі́ж прыплы́вам і адплы́вам (мо́ра)

v.t.

1) паслабля́ць

2) гасі́ць (ва́пну)

adv.

1) сла́бка

2) паво́лі, мару́дна

•

- slack off

- slack up

[slæk]

ву́гальны шлак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

speed

[spi:d]

1) шпа́ркасьць, ху́ткасьць f., хутчыня́ f.

to gather speed — пабо́льшваць ху́ткасьць, набіра́ць ху́ткасьці

а) ход -у m.

The boys ran at full speed — Хлапцы́ бе́глі по́ўным хо́дам

б) slow speed — паво́льны ход

в) half speed — сярэ́дні ход

v.i., sped or speeded, speeding

1) ху́тка ісьці́, е́хаць, імча́ць

The boat sped over the water — Ло́дка імча́ла па вадзе́

2) перавыша́ць дазво́леную ху́ткасьць

v.t.

прысьпе́шваць

•

- speed limit

- speed up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

slow

[sloʊ]

adj.

1) мару́дны, паво́льны

a slow journey — мару́днае падаро́жжа

2) які́ по́зьніцца

a slow clock — гадзі́ньнік, які́ по́зьніцца

3) тупы́, адста́лы

a slow pupil — адста́лы ву́чань

4) ну́дны

a slow party — ну́дная вечары́на

5) вя́лы, мля́вы

Business is slow — Га́ндаль ідзе́ вя́ла

v.t.

запаво́льваць; зьмянша́ць ху́ткасьць

to slow down a car — запаво́ліць машы́ну

v.i.

павальне́й ісьці́, е́хаць, запаво́льваць

Slow up when you drive through a town — Запаво́ль ху́ткасьць, е́дучы праз го́рад

adv.

паво́льна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

quiet

[ˈkwaɪət]

adj.

1) ці́хі, ціхі́, ціхе́нькі, паво́льны

а) a quiet river — ці́хая рака́

б) quiet footsteps — ці́хія кро́кі

2) ці́хі, маўклі́вы (пра чалаве́ка)

3) спако́йны; даліка́тны, сьці́плы

a quiet mind — спако́йныя ду́мкі

quiet manners — даліка́тныя мане́ры

4) спако́йны, няя́ркі

quiet colors — спако́йныя ко́леры

v.t.

1) супако́йваць

The mother quieted her frightened child — Ма́ці супако́іла сваё спало́ханае дзіця́

2) суніма́ць (напр. ад пла́чу)

v.i.

супако́йвацца; суніма́цца; сьці́швацца; прыціха́ць (пра го́ман)

цішыня́ f.; супако́й -ю m.

•

- quiet down

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Апяша́лы ’лянівы, аслаблены’ (Нас.), апе́шыный ’разгублены’ (Бяльк.). Укр. дыял. зах. опішілий ’лянівы, павольны’. Польск. opieszały ’лянівы, марудны, які не любіць спяшацца’. Параўн. рус. опешить ’астацца без каня’, ’разгубіцца’, укр. уст. опішити ’астацца без каня’, укр. зах. опішіти ’зрабіцца павольным, марудным’ («Кінь опішів»). Ст.-рус. опѣшити ’зрабіць пешым; аставіць без крыл’, опѣшати ’стаць пешым (без каня)’. Параўн. яшчэ чэш. уст. opěšalý ’хто стаў без каня’, opěšati ’астацца без каня’, ст.-чэш. opěšalý. Серб.-харв. уст. opješati стаміцца’, славен. pȇšati ’стамляцца’, pẹ̑h ’стамленне’. Найбольш пашырана ўяўленне аб тым, што рус. опешить і падобныя ўтварэнні этымалагічна тлумачацца значэннем ’стаць пешым’ (Праабражэнскі, 2; Булахоўскі, Труды ИРЯ, 1, 191; Фасмер, 3, 144). Прыводзячы ў дадатак да адзначаных ужо фактаў ст.-польск. pieszeć і ст.-чэш. pěšěti ’стаць слабым’, а таксама ст.-рус. припѣшати зрабіць пешым, падрэзаць крылы’, Безлай (Južnoslav. leks., 9–10) параўноўвае гэту групу слоў з літ. paikė́ti, лат. (iz‑)paiki ’дурнець’, узводзячы корань да і.-е. *poik‑ (што ў сваю чаргу параўноўваецца з коранем слоў псаваць і інш.). На нашу думку, тут магчыма кантамінацыя двух слоў: слова, якое ўзнікла пазней і першасна азначала ’стаць пешым’, і другое, больш ранняе, якое суадносіцца, магчыма, з тым коранем, аб якім піша Безлай, або ўваходзіць у іншую сям’ю слоў. Хаця спех, спяшацца звычайна ўзводзіцца да групы спець, магчыма, суадносіны спешна — ’марудна’ (апяшала), паспяхова — ’няўдала’ (апяшала) не выпадковыя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БА́ЛЬНЫ ТА́НЕЦ,

танец, які выконваецца парай ці большай колькасцю ўдзельнікаў на танц. вечарах, балях; часта называецца бытавым танцам. Узнік у 15 ст. ў Італіі, потым пашырыўся ў Францыі (у 16—17 ст. была яго заканадаўцам). Напачатку не меў устаноўленай формы. Пераважалі т.зв. «нізкія танцы» (бас-данс), часта ў выглядзе шэсцяў у суправаджэнні спеваў і муз. інструментаў (лютні, флейты і інш.). Праз мастацтва жанглёраў і трувераў на балі пранікалі народныя танцы, прыстасаваныя да дварцовага этыкету. У 17 ст. бальны танец распаўсюдзіўся па ўсёй Еўропе. Папулярныя сталі бальныя танцы бурэ, гавот, алеманда, чакона, жыга, сарабанда, асабліва менуэт. На Беларусі з 17 ст. пры дварах магнатаў, у калегіумах былі вядомыя зах.-еўрап. прыдворныя танцы (павана, марэска, куранта). У 18 ст. з’явіліся больш свабодныя танцы: пасп’е, мюзет, рыгадон, контрданс, экасез, лендлер. Пасля франц. рэвалюцыі 1789—94 бальны танец страціў арыстакратычна-ўзнёслы характар. Пашырыліся танцы лансье, мазурка, паланэз, галоп, канкан, полька, з сярэдзіны 19 ст. найб. пашыраны вальс, непарыўна звязаны з творчасцю І.Ланера, бацькі і сына Штраусаў. У канцы 19 — пач. 20 ст. пад уплывам музыкі краін Амерыкі ўзніклі тустэп, уанстэп, блюз, факстрот, квікстэп, чарльстон, румба, самба і інш. Для сучасных бальных танцаў уласціва імправізацыйнасць, зменлівасць танц. моды. Большасць бальных танцаў 2-й пал. 20 ст. маюць свабодную кампазіцыю (твіст, шэйк, рок-н-рол і інш.). У наш час захаваліся лепшыя танцы старой бальнай школы (падэграс, падэспань, падэ-труа), а таксама вальс, мазурка, танга, факстрот, павольны вальс, сіртакі, летка-енка і інш. Праводзяцца конкурсы на лепшае выкананне бальных танцаў па спец. праграме. На Беларусі існуе развітая сетка гурткоў, школ і студый бальных танцаў.

Літ.:

Ивановский Н.П. Бальный танец XVI—XIX вв. Л.; М., 1948.

т. 2, с. 267

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Любівы, люблівы, лібівы, ліблівы, любовы, любэвы, любывый ’посны, нятлусты (мяса)’, ’сала з праслойкамі мяса’ (Нас., Касп., Мядзв., Юрч., Вешт. дыс., Сцяшк. Сл., Сл. ПЗБ; КЭС, лаг. і інш.), зэльв. любо́віно мяса (Сцяшк.), усх.-бел. любавіна ’благое, поснае мяса’ (КЭС і Мат. Маг.), ст.-бел. либѣвый ’змардаваны’, либивость ’худзізна’ (Скарына), якія запазычаны з чэш. liběvý, libivost. Рус. любови́на, смал. любавый, кур. либавчина ’слой мяса на сале’, ст.-рус. либивый ’худы’, паўн.-рус. ли́би́вый, либиво́й ’тс’; каш. lëbavi ’павольны, гультаяваты’, ’любівы’, ’высокі, але тонкі і худы’, велікапольск. lubave mʼysu̯o ’любівае мяса’, в.-луж. libojty < libovitъ, ст.-чэш. libivý, чэш. libový ’тс’, мар. lebavý ’пусты, дрэнны’; славен. libovína, lȋbivo ’мяса без косці’, кайк. libiv ’сухі, пусты’, серб.-харв. либовина ’сцягно’, макед. либав ’слабы’, ц.-слав. либавъ ’худы, мізэрны’. Прасл. libavъ, libivъ, libovъ ’худы, слабы’ (Слаўскі, 4, 218–219), утвораныя ад libъ (параўн. каш. lëbi ’высачэзны, слабы’, ст.-польск. luby ’шчуплы’, каш. lubï ’тс’, в.-луж. liba ’жылістае мяса’, ст.-чэш. libí ’поснае (мяса)’; роднаснымі да яго будуць: літ. líebas ’слабы, тонкі, стройны’, ст.-сакс. lêf ’слабы, хворы’ і з чаргаваннем галоснай літ. láibas, лат. laĩbs ’слабы, тонкі, стройны’, літ. leĩnas ’тс’, лат. lèins ’крывалапы’. І.‑е. *lēibho‑ (Слаўскі, 4, 222; Фасмер, 2, 543 і 492; Махэк₂, 330; Скок, 2, 293; Бязлай, 2, 139; Шустар-Шэўц, 11, 837–838). Пераход лі‑ > лю‑ адбыўся пад уплывам слова любовь; у польск. мове мена li‑ > lu‑ назіралася ўжо ў XV ст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)