камлюкава́ты
1. (пра дрэва) dick, díckstämmig, stämmig;
камлюкава́тае дрэ́ва ein díckstämmiger Baum;
2. (пра чалавека) untersétzt;
камлюкава́т мужчы́на ein untersétzter Mann
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
жані́х м
1. Bräutigam m -s, -e;
2. (мужчына, які шукае нявесту) Fréier m -s, - (высок);
жані́х і няве́ста Bráutleute pl
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
gigantic
[,dʒaɪˈgæntɪk]
adj.
1) асі́лкаў
a man of gigantic build — мужчы́на з асі́лкавым скла́дам
2) веліза́рны, велічэ́зны, гіга́нцкі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Лабрэт ’здаравяка’ (Юрч.), зах.-бран. ’дужы, рослы, моцна разгультаены мужчына’. Відавочна, у выніку кантамінацыі пераноснага лоб ’гультай’ і брытан (гл.) ’чалавек моцнага складу’, ’таўсцяк’ (∼ бялын. брысь ’здаравяка-лайдак’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тро́льскі ‘пародзісты’ (Мат. Гом.): трольскі буга́й ‘вялікі племянны бык немясцовай пароды’, ‘здаровы мужчына, які пазбягае фізічнай працы’ (лельч., Жыв. сл.). З ⁺тырольскі ‘ціролькі, з Ціроля’ < польск. tyrolski ‘тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гінандрамарфі́зм
(ад гіна- + гр. aner. andros = мужчына + -марфізм)
ненармальнае спалучэнне прыкмет абодвух полаў у асобіны; найбольш часта сустракаецца ў насякомых.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
мурло́, ‑а, н.
Груб. Твар чалавека (тоўсты і шырокі). Гаспадарку глядзеў Лявон — дзябёлы мужчына з чырвоным мурлом. Асіпенка. Конюх адчыніў дзверцы, высадзіў сваё румянае мурло. Брыль. // Чалавек з мурлатым тварам (ужываецца як лаянка).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
таўсту́н, ‑а, м.
Разм. Тоўсты мужчына (радзей — юнак, хлопчык). Пакуль Віця, разявіўшы рот, думаў, жартуе гэты таўстун ці праўду кажа, той падцягнуў да сябе лусту намазанага шмальцам хлеба і кубак з чаем. Нядзведскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Víerziger
m -s, -, ~in
f -, -nen мужчы́на [жанчы́на] ва ўзро́сце ад 40 да 50 гадо́ў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
бранябо́йка, ‑і, ДМ ‑бойцы; Р мн. ‑боек; ж.
Разм. Процітанкавае бранябойнае ружжо. Пажылы барадаты мужчына з бранябойкай на плячы прагна, з захапленнем паглядаў навокал, радуючыся, што бачыць, як і раней, гэтае хараство. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)